Andrzej Buszewicz

ur. 29.08.1934, Łódź
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie /1960/, absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1962/

1.10.1960 - 30.09.2003 Stary Teatr, Kraków - nadal występuje jako aktor senior.

W roku 2004 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy twórczej, którą rozpoczął, jeszcze przed studiami, jako adept w lalkowym teatrze "Baj Pomorski" w Toruniu.
Absolwent Wydziałów: Lalkarskiego i Aktorskiego krakowskiej PWST, od kilku dziesięcioleci wykłada podstawy sztuki aktorskiej w Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie przez dwie kadencję pełnił funkcję dziekana Wydziału Aktorsko-Wokalnego. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Andrzej Buszewicz - artysta uosabiający najszlachetniejsze tradycje aktorskiego powołania - talent i perfekcyjne rzemiosło. Począwszy od debiutu w roli Staszka w Romansie z wodewilu autorstwa i reżyserii Władysława Krzemińskiego zagrał na scenie Starego Teatru niemal sto ról, współtworząc najwyższą, legendarną dziś rangę zespołu artystycznego przy pl. Szczepańskim. Jego złożone, nasycone silnym rysem charakterystyczności aktorstwo spełniało się pod kierunkiem reżyserów o bardzo zróżnicowanych drogach teatralnych poszukiwań. Pierwsze lata na scenie przyniosły w znacznej mierze role w repertuarze współczesnym w przedstawieniach: Lidii Zamkow (Starzec z gór w Indyku S. Mrożka, Prochor w Cichym Donie M. Szołochowa), Jerzego Jarockiego (Murzyński czarownik w Orfeuszu w wężowej skórze T. Williamsa, Młody w Wyszedł z domu i Prosty technik w Mojej córeczce T. Różewicza, Chuck we Wszystko w ogrodzie E. Albee'go, Semen w Zmierzchu I. Babla, Lokaj Fierdusieńko w Szewcach S. I. Witkiewicza, Nadzorca w Procesie F. Kafki), Zygmunta Hübnera (Gimnastyk w Sposobie bycia K. Brandysa, Policjant w Wariatce z Chaillot J. Giraudoux, Tragarz, żołnierz w jednoaktówkach Lokatorzy E. Ionesco, Bamberger w Czarnej komedii P. Shaffera). Konrad Swinarski obsadził go w inscenizacji Nie-boskiej komedii Z. Krasińskiego i pięknej w swym ludzkim rysie roli Kaprala w Mickiewiczowskich Dziadach. Pełen wachlarz aktorskich możliwości ukazał artysta w przedstawieniach Andrzeja Wajdy. Począwszy od wielokrotnie opisywanej tragicznej postaci gen. Wincentego Krasińskiego w Nocy listopadowej S. Wyspiańskiego, poprzez aktorskie arcydzieło - nasyconą humorem, liryczną i wzruszającą rolę Aleksandra Rolewskiego w Z biegiem lat, z biegiem dni... scen. J. Olczak-Ronikier, Poloniusa w Tragicznej historii Hamleta księcia Danii W. Shkespeare'a, aż po kreację Cześnika w Zemście A. Fredry. Niuanse jego aktorskich możliwości, gdzie siła prawdy psychologicznej miesza się z formalnym dystansem, naturalna vis komika z ironiczną groteską, ostrość środków wyrazu z precyzją szczegółu, wykorzystał artysta w inscenizacjach reżyserów kolejnych generacji: Macieja Prusa (Sędzia w Panu Puntilli i jego słudze Mattim B. Brechta), Krystiana Lupy (Mikołaj Iwanowicz w Mistrzu i Małgorzacie wg M. Bułhakowa), Mikołaja Grabowskiego (Prymas w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego), Tadeusza Bradeckiego (Książe Sancho, Grillo-Monaldi, Bankier Moro w Rękopisie znalezionym w Saragossie wg J. Potockiego, Escalus w Miarce za miarkę W. Shakespeare'a).

Elżbieta Bińczycka