Harry Smith odkrywa Amerykę

Autor: Konstantin Simonow przedstawienia tego autora >

Reżyser: Władysław Krzemiński przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Stopka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Charles K. Mac Pherson: Jan Kurnakowicz przedstawienia >

Jack Goold: Tadeusz Surowa przedstawienia >

Harry Smith : Tadeusz Białoszczyński przedstawienia >

Denis Preston: Roman Wroński przedstawienia >

Tom Hardy: Eugeniusz Stolarski przedstawienia >

Robert Murphy : Tadeusz Kondrat przedstawienia >

Joe Kessler: Stanisław Jaworski przedstawienia >

Fred Wiliams: Włodzimierz Macherski przedstawienia >

Jessie : Ludwika Castori przedstawienia >

Meg: Stanisława Kostecka przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

(...)Do sukcesu sztuki Simonowa w Krakowie przyczyniła się zręczna reżyseria Władysława Krzemińskiego. Krzemiński uniknął błędu, który łatwo mógł zostać popełniony: błędu, niepotrzebnego w danym wypadku, pogłębienia sztuki, dobudowywania do jedynie w niej istniejącej warstwy zewnętrznej jakiegoś psychologicznego spodu, jakiegoś dna perspektywicznego. Krzemiński zupełnie słusznie pozostał na gruncie tej materii dramatycznej, którą utwór Simonowa w sobie zawiera. Krawiec kraje tak jak mu materii staje. I reżyser wykroił wyborne przedstawienie, bardzo amerykańskie w tempie, zwarte w rysunku psychologicznym postaci, barwne i zajmujące, a przy tym zupełnie czyste i przekonywujące w swej słusznej linii ideologicznej. Pełne uznanie należy się także aktorom. Przede wszystkim: Jan Kurnakowicz! Po Klaudiu w ,,Kaprysach Marianny” i horodniczym w ,,Rewizorze” – jego Macpherson stawia go bezwarunkowo na czołowym miejscu wśród największych polskich mistrzów sztuki aktorskiej[...] Słuchając i oglądają Kurnakowicza  rozumie się dopiero gorzką niesprawiedliwość losu tak niewdzięcznego wobec sztuki aktora teatralnego, jedynej sztuki, która przemija w czasie bez reszty. Kreacje Kurnakowicza należałoby sfilmować, udźwiękowić  i przechować w jakimś specjalnie w tym celu stworzonym archiwum aktorskim[...] Oprawa sceniczna Andrzeja Stopki, mimo pewne nieuzasadnione tendencje do monumentalizacji (gabinet Macphersona), na ogół ładnie rozwiązała całość  dekoracyjną widowiska, które winno mieć zapewnione i zasłużone powodzenie.

Henryk Vogler, Harry Smith odkrywa Amerykę, Trybuna Tygodnia Katowice 07.03.1948

 

 

(...)Sztuka posiada zatem podwójny charakter: reportażu i komedii, artykułu politycznego i utworu psychologicznego. Ze stopu tych dwóch elementów powstał przedni, można by rzecz: amerykański, coctail, którego wypicie daje wiele zadowolenia, bez względu na okoliczność, czy widzowi odpowiada koncepcja utworu, czy też szuka on tylko teatralnej rozrywki. W tej dwoistości mieści się zarazem wytłumaczenie owego zarysowującego się już w Krakowie powodzenia scenicznego ,,Harrego Smitha”: każdego bowiem musi ująć wartka, pełna niespodzianek akcja i te wszystkie walory ściśle widowiskowe, których nie skąpi ani Simonow ani Stary Teatr[...]Wystawienie ,,Harrego Smitha” stało się wielkim, najlepszych pochwał godnym triumfem Władysława Krzemińskiego. Wszędzie w każdej niemal scenie, w każdej niemal sytuacji scenicznej znać troskliwą, staranną i, co najważniejsze, szczęśliwą w pomysłach i wykonaniu prace reżysera[...] Pogratulować należy też dekoratorowi Andrzejowi Stopce. Przed niełatwym stał on zadaniem, wbrew pozorom: gabinet prezesa Mac Pherson Press Co winien był odtwarzać apartament potentata prasy i finansów, bar dziennikarski – styl kawiarnego życia amerykańskich wyrobników pióra, pogrążonych wiecznie w długach i zależnych finansowo od bezwzględnych pracodawców, a willa podmiejska Smitha, wynajęta na wyrost z zaliczki na nikczemną książkę – smak i gust klasy średniej, drobnomieszczańskiej, choć w amerykańskim wydaniu. Tym założeniom podołał Stopka niemal bez zarzutu[...]

Jan Alfred Szczepański, Premiera w Starym Teatrze, Trybuna Robotnicza 02.03.1948