Niemcy

Autor: Leon Kruczkowski przedstawienia tego autora >

Reżyser: Bronisław Dąbrowski przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Jan Kosiński przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Profesor Sonnenbruch: Tadeusz Białoszczyński przedstawienia >

Berta: Jadwiga Bukojemska przedstawienia >

Ruth : Ludwika Castori przedstawienia >

Willi : Stefan Rydel przedstawienia >

Liesel: Halina Gryglaszewska przedstawienia >

Joachim Peters : Tadeusz Kondrat przedstawienia >

Hoppe : Włodzimierz Macherski przedstawienia >

Schultz : Józef Dwornicki przedstawienia >

Juryś : Jerzy Fitio przedstawienia >

Pani Soerensen*: Zofia Jaroszewska przedstawienia >

Pani Soerensen*: Celina Niedźwiedzka przedstawienia >

Tourterelle : Stanisław Jaworski przedstawienia >

Fanchette : Lucyna Legut przedstawienia >

Oficer Wermachtu : Wiktor Sadecki przedstawienia >

Bennecke : Tadeusz Burnatowicz przedstawienia >

Gefreiter : Andrzej Kruczyński przedstawienia >

Antoni: Józef Daniel przedstawienia >

Urzędnik policji : Tadeusz Kalinowski przedstawienia >

Urzędnik policji: Antoni Słociński przedstawienia >

Przechodzień: Jadwiga Borzewska przedstawienia >

Przechodzień: Helena Górska przedstawienia >

Przechodzień: Anna Walewska przedstawienia >

Monika: Wanda Niemczycka przedstawienia >

Dziecko żydowskie: Jurek Złotnicki przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

[...]Sztukę reżyserował Bronisław Dąbrowski z wielką dbałością o tekst. Trzeba to podkreślić przede wszystkim. Słowa aktorów nie ginęły. Sytuacje rozwijały się zręcznie. Praca nie była łatwa, ponieważ dramat posługuje się wielką ilością ról epizodycznych. Wydaje mi się tylko, że przesadne operowanie światłem stwarzało niekiedy atmosferę nieproporcjonalną do realizmu zdarzeń i prostoty dialogu. W materiale literackim nie ma przecież żadnych sugestii ekspresjonistycznych. Obsada ról na ogół trafna[...]

Stefan Otwinowski, Prapremiera ,,Niemców” Kruczkowskiego, Dziennik Literacki 30.10.1949

(...)Zasadnicze słowa sztuki padają z ust Petersa w rozmowie z Sonnenbruchem. Ci dwaj ludzie są właściwymi bohaterami dramatu. Odtworzenie na scenie tych postaci powierzył reżyser słusznie dwu nie tylko wybitnym, ale bardzo inteligentnym aktorom, zagrali obaj te role w sposób nie pozostawiający właściwie nic do uzupełnienia lub przemodulowania. Tadeusz Białoszczyński był liberałem, który staje przed otchłanią, gdy po raz pierwszy los kazał mu działać i wyjść z wieżyczki z kości słoniowej, w której zamknął się razem ze swymi rzekomo odpolitycznionymi problemami biologicznymi. W epilogu ukazał Białoszczyński bardzo pięknie przemianę, jakiej uległ profesor i bez patosu i przesady oddał najtrudniejsze sceny kończące dramat. Jochima Petersa grał Tadeusz Kondrat, tworząc szlachetnie wyrysowaną kreację, naturalną, głęboko przemyślaną, trafną w intonacji i geście, w wyrazie twarzy, w każdym spojrzeniu[...] Właściwie prawie wszystkich aktorów, biorących udział w znamiennej prapremierze krakowskiej należałoby pochwalnie wymienić.[...] Jeżeli strona aktorska przedstawienia daje niewielkie tylko pole do krytycznych uwag w sensie ujemnym, zasługa w tym wielka reżysera spektaklu. Jest nim dyr. Bronisław Dąbrowski, który tym razem zasługuje na szczere oklaski, jakich zresztą nie szczędziła mu premierowa publiczność, wywołując go na scenę w momencie owacyjnego witania autora sztuki. Dąbrowski bardzo wnikliwie wczuł się  w trudny utwór i z godną podziwu pomysłowością ukazał go na scenie. Prawdziwy zaszczyt przynoszą reżyserii drobne, pozornie nieistotne chwyty, pewne powtórzenia gestów, zastosowanie odkrywczej gry przemilczeń czy wykorzystanie tzw. pustych miejsc i wiele innych szczegółów i szczególików, świadczących o głębokim wyczuciu utworu i gorącej chęci ukazania go w najtrafniejszych i najsilniej przemawiających ramach. Świetność krakowskiego wystawienia ,,Niemców” pomnożył Jan Kosiński naprawdę doskonałym rozwiązaniem scenograficznym wszystkich obrazów[...]

Witold Zechenter, Niemcy L. Kruczkowskiego w Starym Teatrze