Przedstawienie:
Sen nocy letniej
Autor: William Shakespeare przedstawienia tego autora >
Reżyser: Maja Kleczewska przedstawienia tego reżysera >
Scenografia: Katarzyna Borkowska przedstawienia tego scenografa >
Obsada:
Tytania, Hipolita: Małgorzata Hajewska-Krzysztofik przedstawienia >
Franciszek Piszczała, Tyzbe: Bogdan Brzyski przedstawienia >
Egeusz, Piotr Kloc: Zbigniew Ruciński przedstawienia >
Józef Framuga, Lew: Zygmunt Józefczak przedstawienia >
Mikołaj Tkacz, Pyram, Filostrates, Puk: Piotr Głowacki przedstawienia >
Helena: Sandra Korzeniak przedstawienia >
Krystyna: Urszula Kiebzak przedstawienia >
Hermia: Joanna Kulig przedstawienia >
Ignacy Chudzina, Księżyc: Jacek Romanowski przedstawienia >
Oberon, Tezeusz: Roman Gancarczyk przedstawienia >
Demertiusz: Krzysztof Zarzecki przedstawienia >
Tomasz Dzióbek, Ściana: Błażej Peszek przedstawienia >
Filostrates, Puk: Sebastian Pawlak przedstawienia >
Lizander: Piotr Polak przedstawienia >
Mikołaj Tkacz, Pyram: Piotr Franasowicz przedstawienia >
* rola dublowanana podstawie przekładu scenografia i reżyseria światła: muzyka: ruch sceniczny: projekcje:
Opis:
[…] Powstało znakomite, nowoczesne, wymykające się jednoznacznym ocenom przedstawienie. W świetnym tempie ( dwie godziny mijają w oka mgnieniu), ze znakomitymi rolami, z bardzo dobrą muzyką Jakuba Ostaszewskiego. Młodzi aktorzy brawurowo zagrali pary kochanków.[…]
Michał Mizera, Sen nocy letniej, Puls Biznesu 2009, nr 1.
[…] „Sen…” Kleczewskiej rozgrywa się szybko, ale nie pospiesznie; choć reżyserka wycięła sporo tekstu, a w niektórych scenach aktorzy mówią własnymi słowami (co jest zapewne wynikiem improwizacji na próbach), spektakl ma wielką siłę. I wiele tonacji, bo szaleństwu, melancholii i okrucieństwu towarzyszy komizm. […]
Spektakl jest wspaniale zagrany, rozpętane przez Kleczewską demony wstąpiły w aktorów; nie ma tu fałszywej nuty, pracowicie składnych tematów i scen. Każda rola, nawet najmniejsza, cieszy, każda organicznie wpasowuje się w tkankę spektaklu. […]
Joanna Targoń, Najżałośniejsza komedia, Gazeta Wyborcza, 2006, nr 37.
[…]Siła spektaklu tkwi bowiem w fakcie, że jest tak bardzo "o nas" - jakkolwiek enigmatycznie to brzmi - i, łącząc widzów w nie do końca oczyszczającym śmiechu, oddziałuje na każdego z osobna, dotykając najbardziej osobistych lęków, kompleksów, obsesji. […]
Anna R. Burzyńska, Skoro jej nie ma, Tygodnik Powszechny 2006, nr 9.
Video
Animacje kostiumów