Rozbity dzban

Autor: Heinrich von Kleist przedstawienia tego autora >

Reżyser: Irena Babel przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Tadeusz Kantor przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Wieśniaczka: Anna Walewska przedstawienia >

Woźny: Jan Zabierzewski przedstawienia >

Małgosia: Zofia Więcławówna przedstawienia >

Eliza: Melania Kamińska przedstawienia >

Służący Waltera: Karol Podgórski przedstawienia >

Pani Brygida: Halina Gryglaszewska przedstawienia >

Bernard: Andrzej Kruczyński przedstawienia >

Adam, wiejski sędzia: Eugeniusz Fulde przedstawienia >

Walter, radca sądu: Tadeusz Burnatowicz przedstawienia >

Lampka, pisarz: Stanisław Jaworski przedstawienia >

Pani Marta: Maria Bednarska przedstawienia >

Ewa, jej córka: Jadwiga Walewska przedstawienia >

Jan Kałuża, wieśniak: Jan Norwid przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

[...] Reżyser – Irena Babel – dała komedii wartkie tempo, wiele pełnych inwencji, wypracowała i wycieniowała odtwórstwo, zamykając całość w ramy niewymuszonej komedii, w której sceny wypływają swobodnie jedne po drugich, pełne barwności i narastającej atmosfery rozbawienia. W tym rozbawieniu zatraca się wprawdzie dramat młodej dziewczyny, ale może i lepiej, że wyzbyto się przez to poważniejszego akcentu na tym wesołym, prawie farsowym tle, które dekoracyjnie i kostiumowo ,,wyczarował” Tadeusz Kantor, dając niezwykle pomysłowe wnętrze wiejskiej izby sądowej – zarazem mieszkania sędziego. Z wykonawców na pierwsze miejsce Eugeniusz Fulde, kapitalny sędzia wioskowy, w każdym ruchu komiczny, ale naturalny. Fulde daje przykład umiarkowania i nieprzerysowania postaci nawet w warunkach prawie farsowych – przykład godny naśladowania i podkreślenia. Przez cały czas sztuki obserwuje się z prawdziwą satysfakcją grę Fuldego – ze szkodą niewątpliwie dla innych postaci komedii, które bledną i pozostają raczej w cieniu[...]

Witold Zechenter, ,,Rozbity dzban” Komedia Henryka Kleista, Echo Krakowskie 19.09.1953

 

[...] Reżyserka krakowskiego przedstawienia Irena Babel chciała spoza rodzajowego tła XVIII- wiecznej Holandii wydobyć realistyczną prawdę o ludziach, o stosunkach, o rzeczywistości. Przyczyniła się też do tego scenografia Tadeusza Kantora, który pozwalał sobie na pewne umowności szczegółów, ale pilnie zachowywał wzorowaną trochę na holenderskich płótnach rodzajowość malarskiej kompozycji. Służyło zaś przeprowadzeniu tej koncepcji celowe – choć nie zawsze skuteczne – ograniczenie groteski, prowadzenie postaci po linii pełnego prawdopodobieństwa psychologicznego, redukcja zbyt bujnych nieraz sytuacji scenicznych[...]

Zygmunt Greń, Rozbity dzban, Gazeta Krakowska 25-26.07.1953