Przedstawienie:
Domek z kart
Autor:
Emil Zegadłowicz przedstawienia tego autora >
Reżyser:
Jerzy Kaliszewski przedstawienia tego reżysera >
Scenografia:
Tadeusz Kantor przedstawienia tego scenografa >
Obsada:
Kitti: Halina Kuźniakówna przedstawienia >
Lucjan Juraszek: Edward Dobrzański przedstawienia >
Marian Korbicki: Józef Karbowski przedstawienia >
Karol Wiąz: Tadeusz Przystawski przedstawienia >
Chłopiec z drukarni: Marek Wojciechowski przedstawienia >
Bruno Sztorc : Henryk Bąk przedstawienia >
A. Kłeczek : Mieczysław Jabłoński przedstawienia >
Jerzy Prycz: Bolesław Loedl przedstawienia >
Panusia : Anna Walewska przedstawienia >
Paschant : Wiktor Sadecki przedstawienia >
Prez.Zw.Obywatelskiej Pracy Kobiet: Celina Niedźwiedzka przedstawienia >
Literat I : Marian Słojkowski przedstawienia >
Literat II: Alfred Szymański przedstawienia >
Pan I, Starosta*: Eugeniusz Fulde przedstawienia >
Gabryś: Józef Dwornicki przedstawienia >
Sprzedawca gazet: Jan Krzywdziak przedstawienia >
Literat III: Leszek Stępowski przedstawienia >
Literat III: Antoni Żuliński przedstawienia >
Premier : Tadeusz Wesołowski przedstawienia >
Twardoch : Jan Norwid przedstawienia >
Kobza: Andrzej Kruczyński przedstawienia >
Kajdas: Antoni Słociński przedstawienia >
Pan II, Adiutant: Tadeusz Mroczek przedstawienia >
Pan I, Starosta, Adiutant: Władysław Olszyn przedstawienia >
* rola dublowana
Robotnik - ***
Szklarz - ***
Pan III - ***
Krasnoarmiejscy: słuchacze Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej
Opis:
(…) Krakowski „Domek z kart” w reżyserii Jerzego Kaliszewskiego starał się uwypuklić jasny sens zamierzenia poety. Zmierzał do prostego celnego skwitowania rzeczywistości scenicznej z jej realiami historycznymi. (…)
H. Bak jako Bruno Sztorc dał swej postaci wiele życia i autentyzmu mimo iż rola ta obciążona jest bagażem deklaracji. I on w ostatniej akcji i w scenie z premierem wydobył wzruszające akcenty człowieka (…) na którym skupiła się nienawiść sanacji. Wymienić również należy J. Karbowskiego w roli redaktora Korbickiego, który swą znakomitą grą przyczynił się do sukcesu inscenizacji.
Trzy komediowe role pisarzy epoki dwudziestolecia: literata faszyzującego, literata bogoojczyźnianego i literata liberalizującego zagrali A. Szymański, L. Stępowski i M. Słojkowski. (…) postać starosty, łobuza spod ciemnej gwiazdy, świadomego i cynicznego sługusa reżimu zagrał E. Fulde. Ponadto wystąpili jeszcze C. Niedźwiecka, A. Walewska, E. Dobrzański, B. Loedl, T. Mroczek, J. Norwid, W. Olszyn, T. Przystawski, W. Sadecki, M. Wojciechowski i J. Krzywdziak.
Tadeusz Kwiatkowski, „Domek z kart”. Premiera w Starym Teatrze w Krakowie, Dziennik Polski, Dodatek od A do Z 1953, nr 46.
(…) Inscenizacji krakowskiej udało się uzyskać całą jasność politycznej interpretacji głównych postaci dramatu. Myślę o tych, które w ostatnim akcie sztuki dorastają do wymiarów symbolu – o uciekającym premierze i skutym, transportowanym do Berezy artyście Brunonie Sztorcu.
Niesławnej pamięci premiera grał Tadeusz Wesołowski. Z prostota i powściągliwością, oszczędnymi środkami aktorskimi potrafił wydobyć przejmującą grozę swej groteskowej inspekcji , pokazał na scenie usposobienie całej bezmiernej i tępej głupoty reżimu.
Sztorca grał Henryk Bąk. Był poważny, prosty i naturalny, chociaż przez cały niemal czas mówił rzeczy mogące skłaniać do emfazy. Wokół niego toczyła się przecież dramatyczna akcja sztuki. (…) Dobrze się stało, że Bąk potrafił tę trudną rolę będąca podstawową ideowej treści sztuki przeprowadzić w sposób nie budzący poważniejszych zastrzeżeń. (…)
Zygmunt Greń, „Domek z kart”, Życie Literackie 1953, nr 46.