Dom otwarty

Autor: Michał Bałucki przedstawienia tego autora >

Reżyser: Roman Zawistowski przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Stopka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Tecia: Wanda Kruszewska przedstawienia >

Fujarkiewicz: Kazimierz Witkiewicz przedstawienia >

Władysław Żelski: Zygmunt Rzuchowski przedstawienia >

Janina : Krystyna Brylińska przedstawienia >

Kamila : Barbara Horawianka przedstawienia >

Telesfor : Roman Wójtowicz przedstawienia >

Adolf: Zdzisław Zazula przedstawienia >

Alfons Fikalski : Mieczysław Ziobrowski przedstawienia >

Wicherkowski: Wojciech Ruszkowski przedstawienia >

Pulcherja: Jadwiga Zaklicka przedstawienia >

Ciuciumkiewicz : Władysław Neubelt przedstawienia >

Katarzyna : Janina Zielińska przedstawienia >

Mecia : Zofia Więcławówna przedstawienia >

Mucia : Irena Wisłocka przedstawienia >

Lola : Alicja Kamińska przedstawienia >

Wróbelkowski : Roman Zawistowski przedstawienia >

Malinowski : Jerzy Sopoćko przedstawienia >

Bagatelka : Jan Krzywdziak przedstawienia >

Franciszek : Józef Dwornicki przedstawienia >

Lokaj : Eustachy Gawlik przedstawienia >

Piernikiewicz : Janusz Zawirski przedstawienia >

Ślazikowski : Jan Zabierzewski przedstawienia >

Fifikowska : Maria Wnękowa przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

[...]Świat Bałuckiego wydaje nam się dziś w istocie komicznie naiwny, jest to świat ludzi o móżdżkach jak dziecinne piąstki, świat kretynowatych panienek na wydaniu i zidiociałych, zasuszonych archiwistów. Ale rozgrzesza go po trochu – dobroć. Bałucki kocha te wszystkie swoje prymitywne figurki i ów blask serdecznego uczucia opromienia je wszystkie, nadaje im nawet przez chwilę jak gdyby cień prawdziwego ludzkiego życia. [...] Dom otwarty w reżyserii Romana Zawistowskiego, w scenografii i kostiumach Andrzeja Stopki – był nieco kompromisowy. Pierwsze odebrane wrażenie zdaje się wskazywać, iż realizatorzy zmierzają właśnie w kierunku czegoś w rodzaju ,,krzywego zwierciadła”. Świetna kurtyna Stopki jest jednym wielkim groteskowym przekrojem przez piramidalną bzdurę c.k. światka, zaś uboczne elementy stwarzają – jeszcze przed podniesieniem kurtyny- więcej niż dekorację teatralną: stwarzają własną wersję karykaturzysty o tym światku. Jeszcze raz zagra dowcip realizatorów, gdy w zakończeniu drugiego aktu fikcyjni posłańcy wniosą dla prawdziwych aktorów na scenie fikcyjne kwiaty. To zmieszanie i przecięcie się dwóch rzeczywistości daje znakomity niemal surrealistyczny efekt. Ale już solidne wnętrze mieszkania pp. Żelskich przypomina autentyczny teatr Zapolskiej czy Perzyńskiego z lat dwudziestych i trzydziestych, a sylwetki bohaterów kreślone są na ogół z poczciwą realistyczną starannością[...]

Henryk Vogler, Dom otwarty – po latach, Dziennik Polski 24-25.02.1957