Inscenizacja Kantora polega przede wszystkim na konsekwencji plastycznej i rytmicznej kompozycji widowiska, na podporządkowaniu elementów barwy i ruchu aktorów a nawet tekstu. Takie próby po wojnie podjął tylko Schiller w Igraszkach z diabłem i w Kramie z piosenkami. […]Kantor wyzwolił aktorów z szablonu naturalizmu.[…]

Przedstawienie porwało entuzjastów odmiennością od socjalistycznej praktyki teatralnej. Kantor zorganizował je na zasadzie ruchu i koloru, co niedwuznacznie przypominało koncepcje artystyczne Wachtangowa (feerie z cyrkiem i fajerwerkiem). W Katowicach dominowała Szewcowa (R. Hanisz), w Krakowie Szewc (K. Witkiewicz).

Zygmunt Greń, Krakowskie komedie omyłek. Zaloty i neurastenia, Życie Literackie 1957, nr 37.

Gwoździem przedstawienia są kostiumy i scenografia. Rozkosz patrzeć na ten popis kolorów i form, jakimi raczy nas Kantor. Nie ma tu widowiskowego przepychu – jest celowość, celowość w każdym drobiazgu. Nawet szal, upuszczony przez Szewcową w ferworze akcji na podłogę, gra swą czerwoną plamą. I nie jestem pewien, czy przyszedłem do teatru, czy na wystawę malarską.

Ludwik Flaszen, Miła - choć nudna - szewcowa, Echo Krakowa, 2.VIII.1957.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl