(…) spektakl czyni wrażenie raczej korzystne, co jest zasługą reżysera Piotra Pawłowskiego (wyraźnie w pierwszej części) oraz aktorów. (…) Monolog wstępny generała jest (…) jest pierwszorzędnej marki. Tak, jak i jego groteskowe wywody w gronie konspiratorów. Podobnie brzmi świetna satyra na paryskie nowinki teatralne w ustach syna fabrykanta. Potem, wokół erotycznego wątku: generał i jego młoda żona – potęguje się nastrój ckliwości.

Premie pierwszeństwa w przedstawieniu – za konsekwentna linię wewnętrzną postaci i niecodzienną maskę – należałoby przyznać Kazimierzowi Witkiewiczowi w roli Proboszcza. Był to prawdziwy pokaz gry charakterystycznej na granicy komedii i farsy, kapitalna sylwetka „księdzo-chaplina” – skupienie ogromnej siły komicznej, dawkowanej bez szarży – za to z francuska stylistyką „urzędowej” śmieszności. Z wielką satysfakcją można tu powiedzieć o znacznym skoku rozwojowym tego utalentowanego artysty!

Kazimierz Fabisiak miał świetne momenty w scenach farsowych, ale zupełnie nie przekonywał w melodramacie. Jego generał był dużej klasy „Fanfaronem” (szczególnie w prologowym wystąpieniu i podczas mowy do konspiratorów) – natomiast mniej fortunnie wypełniał zadania „zakochanego konserwatysty”.

Zabawnie wypadła Celina Niedźwiedzka, jako przerażona i porażona własną witalnością – stara panna, Ciocia Lodzia. Bardzo dobry odpowiednik charakterystycznej roli – do Proboszcza – Witkiewicza.

Również i Wojciech Ruszkowski (Lebelluc) – nie nadużywając środków ekspresji – zaprezentował bogaty ładunek komizmu w roli małomiasteczkowego Don Juana z przeszłością. (…)

Jerzy Bober, Niedokończony antydramat, Gazeta Krakowska 1962, nr 59.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl