Przedstawienie:

Jaśnie pan nikt

Autor: Lope de Vega przedstawienia tego autora >

Reżyser: Mieczysław Górkiewicz przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Lidia Minticz przedstawienia tego scenografa > Jerzy Skarżyński przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Izabella: Marta Stebnicka przedstawienia >

Dziewczyna: Margita Dukiet przedstawienia >

Oktawia: Halina Kuźniakówna przedstawienia >

Oktawia: Wanda Kruszewska przedstawienia >

Camillo: Tadeusz Jurasz przedstawienia >

Beatricze: Halina Kwiatkowska przedstawienia >

Luzman : Zbigniew Wójcik przedstawienia >

Tristan: Marian Jastrzębski przedstawienia >

Leonato : Julian Jabczyński przedstawienia >

Filiberto: Wojciech Ziętarski przedstawienia >

Lombardo: Stanisław Gronkowski przedstawienia >

Eugenio : Józef Morgała przedstawienia >

Lofraso : Wojciech Ruszkowski przedstawienia >

Deofrido: Roman Wroński przedstawienia >

Właściciel oberży: Roman Wójtowicz przedstawienia >

Oficer straży: Jerzy Sopoćko przedstawienia >

Żołnierz: Jan Adamski przedstawienia >

Żołnierz: Mieczysław Błochowski przedstawienia >

Żołnierz: Janusz Zawirski przedstawienia >

Dziewczyna: Małgorzata Jakubiec przedstawienia >

Dziewczyna: Krystyna Mikołajewska przedstawienia >

* rola dublowana

Dziewczęta, strażnicy, żołnierze

Opis:

 

(…) „Jaśnie Pan Nikt” w Teatrze Starym stanowi swobodną trawestację tekstu Lopego de Vega. Więcej tam z Klonowicza i Kerna niż z autora „Psa ogrodnika”. Gatunek spektaklu: komedia ożeniona z operetką. Jedną piątą przedstawienia zajmują piosenki Kerna i muzyka Koniecznego. Jedno i drugie – przewyborne. Primabaleriną przedstawienia jest Zbigniew Wójcik (Guzman). Gra role obieżyświata, nicponia, wydrwigrosza, wyrafinowanego amanta. Jego flirt z widownią jest popisem dużych sprawności aktorskich, uzdolnień estradowych. (…) Poza Wójcikiem w przedstawieniu biorą udział ulubieni aktorzy publiczności: Marta Stebnicka, Halina Kuźniakówna, Wojciech Ruszkowski, Marian Jastrzębski, Stanisław Gronkowski… Bawią się sami aktorzy, bawi się publiczność. Wszystko zgrabne, smacznie przyrządzone, zabawne. (…) Urodą tego przedstawienia są kostiumy Skarżyńskich, dowcipne w kroju i zestawieniach kolorystycznych.
Bronisław Mamoń, Nieurodzaj, Tygodnik Powszechny 1963, nr 5.
 
(…) Ton przedstawieniu nadawał Z. Wójcik nie tylko dalego, że grał rolę tytułową. Lecz – nade wszystko – przez styl swego aktorstwa farsowego. Aktorstwo to lekkie, trochę jakby przytłumione, zaangażowane tylko jednym okiem w to, co dzieje się na scenie a drugim rozbawione głupota własnego położenia. Gra Wójcik wielostronne rozmigotanie parodii. Parodiuje odtwarzaną postać, parodiuje niekiedy- swych scenicznych partnerów; parodiuje publiczność, za to, że mu ulega; parodiuje wreszcie samego siebie. I nie popada w euforię: do końca zachowuje chwalebną rezerwę.
Momenty podobne miało w swych rolach kilku wykonawców – i Ruszkowski, i Ziętarski i Jabczyński, i Gronkowski, i - prócz pięknych nóg – Halina Kwiatkowska. (…) Dużą zaleta przedstawienia jest tempo, tempo i jeszcze raz tempo. Muzyka zgrabna i wpadająca w ucho (…) sprzyja rytmicznemu ukształtowaniu akcji. (…)
L. Flaszen, Lope de Vega rozrywkowy, Echo Krakowa 1963, nr 17.
 

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011