(…) Przedmiotem satyry jest tym razem mickiewiczowska, patetyczna „Reduta Ordona”. Pomysł świetny, gdyż – jak z dawna wiadomo - Ordon nie zginął przy wysadzaniu reduty i sam Mickiewicz spotkał uśmierconego przez się bohatera 25 lat później w czasie wojny krymskiej. Tak więc poetycka fikcja walczy z konkretnym faktem, otwierając drogę do najśmieszniejszych powikłań. Okazuje się jednak, że mimo wszystko bohaterski mit jest mocniejszy i prawdziwszy od prawdy życiowej (…) Mimo wielu kapitalnych scen żywość tej groteski nie jest jednolita. Prolog bitewny kipi absurdalnym humorem, mniejszą nośność i zwartość ma scena paryska (…).

Jak w „Zabawie” tak i tutaj natarczywy i hałaśliwy rozmach gry zacierał i rozrywał tekst. R. Filipski przesolił mono sylwetkę zbuntowanego Orsona, a karykaturalna Soldateski wypadła znów zbyt blado. Jedynie A. Pszoniak (specjalista w stylu Mrożka) pomysłowo parodiował pomnikowe uduchowienie wieszcza. (…)

Reżyserował obie sztuki J. Biczycki na zasadzie farsy. Pomysłowa scenografia D. Mroza odznaczała się parodystycznym humorem plastycznym, choć zgaszonym w kolorze.

Tadeusz Kudliński, Tydzień teatralny, Dziennik Polski 1963, nr 266.

(…) Dekoracje do [przedstawienia zaprojektował, co jest niemałą sensacją, pozyskany dla teatru Daniel Mróz. Pracownia poety przepełniona jego podobiznami jest nieodparcie śmieszna. Ale nie jest karykaturalna. Stanowi świetną oprawę, w której mógłby się rozegrać Mrożek (…)

Zygmunt Greń, Konkubinat z Mrożkiem, Życie Literackie 1963, nr 46.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl