(…) Opowieść o Koperniku, wielkim naukowcu i osobie duchownej, intelektualnym rewolucjoniście oraz o człowieku mającym swoje prywatne, intymne uczucia nie-kanonika wobec wiernej mu przez kilkanaście lat kobiety – ta właśnie opowieść o cechach dramatycznych… nie jest dramatem na scenie. (…) Ryszard Filipiński w roli Kopernika nałożył maskę, której tragiczny wyraz miał komunikować to, czego w sztuce zabrakło. Ale pod maską ukrywał się jedynie czysty werbalizm. Zbyt jaskrawy komizm biskupa Dantyszka przypadł w udziale Kazimierzowi Fabisiakowi (zresztą bardzo dobremu w tej roli), a donosiciela dość odstręczająco zagrał Julian Jabczyński. (…) Wieloplanowość sztuki podkreśla interesująca kompozycja dekoracyjna Jana Kosińskiego, operująca połączeniem symbolicznych ostrołuków z architektonicznymi planszami fotograficznymi i podestami.

Jerzy Bober, Koniec księgi VI, Gazeta Krakowska 1964, nr 152.

(…) Broszkiewicz podkreśla zawsze kompozycję muzyczną swoich dramatów. Sprawa to ryzykowna, gdyż każda sztuka rządzi się prawidłami odmiennymi. Sztuka o Koperniku ma być, i jest istotnie polifoniczna. Jednakże muzyczna wielowątkowość tematyczna pociąga za sobą z jednej strony chwiejność postaci, nieuniknioną przy traktowaniu ich jako nieustających wariacji pojedynczych tematów. Po wtóre – wątki te, demonstrowane jednocześnie na scenie a chwilowo poniechane wobec wątku pierwszoplanowego, są oczywiście martwe ze stanowiska dramatycznego. Stąd reżyser J. Gruda musiał wymyślić dla nich zatrudnienie mimiczne i gestyczne, aby ożywić sytuacje nieaktywne. W ogóle rozegrał przedstawienie z dużą ekspresją i nasileniem ruchu. Czasem też urzekały go pokuszenia swobodnej twórczości własnej, jak na przykład w „przefajnowanych” scenach z kobietami złodzieja Kacpra. Mieliśmy więc w przedstawieniu sceny dramatycznie świetne, ale też i bardzo wątłe, informacyjne. Symultaniczne rozplanowanie akcji przez autora rozwiązał pomysłowo J. Kosiński. Kostiumy B. Jankowskiej charakteryzowały dobitnie postaci i posiadały plastyczny smak. Grano sztukę wręcz wybornie i każdy z wykonawców miał choćby jedną świetną scenę. (…)

Tadeusz Kudliński, Tydzień teatralny, Dziennik Polski 1969, nr 151.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl