(…) Sens publicystyki na scenie nie polega na fałszowaniu konfliktów istotnych. Ten konflikt pomiędzy młodym dyrektorem, a starą „sitwą” jest na pewno istotny. Ale równocześnie wcale nie tak prosty, jak się wydaje autorowi. Myślę, że reżyser przedstawienia Jerzy Jarocki, wyczuł ten podstawowy fałsz w problematyce sztuki. Starał się więc dyskretnie przesunąć tonację dramatu w kierunku komedii obyczajowej. (…)

Zygmunt Greń, Kto winien?, Życie Literackie 1964, nr 40.

(…) Komedia Domańskiego przygotowana jest bardzo starannie. Reżyserię objął laureat i nagrody reżyserskiej na zeszłorocznym festiwalu sztuk rosyjskich i radzieckich w Katowicach, Jerzy Jarocki. Pomysłową oprawę scenograficzna zaprojektował Jerzy Kałucki. Główna rolę inżyniera Kukuły, postaci bardzo interesującej, ale i bardzo w swoich metodach działania kontrowersyjnej – kreuje Ryszard Filipski. Obok niego występuje wielu znamienitych i lubianych w Krakowie artystów jak np. Maria Bednarska, Kazimierz Fabisiak czy Tadeusz Wesołowski (…)

Henryk Vogler, „Ktoś nowy” w teatrze, Dziennik Polski 1964, nr 221.

(…) Ciągle coś się dzieje. „Ktoś nowy” jest więc sztuką dobrze zrobioną, ani słowa. (…) Sztukę Domańskiego rozegrano ze znaczna żywotnością (posunięta nieraz do akrobacji), oraz z trafnym zróżnicowaniem typów. R. Filipski – choć „nie bardzo elegancko ubrany” (jak tego żądał autor) – znalazł przekonywające swoją pasją środki wyrazu dla zarysowania złożonego charakteru Kukuły. A więc - wybuchowego gwałtownika i pryncypialnego idealisty, próbującego się kierować na przemian to odruchami to rozumem. Sekundowała mu bardzo miło A. polony, jako Hanka, aktualna „narzeczona” i dlatego tylko jedna dusza prawdziwie przyjazna. H. Kwiatkowska zagrała dowcipnie przeczulona panią Zofię – sekretarkę-plotkarkę, a H. Smólska stworzyła kapitalną sylwetkę natrapionej Personalnej. Osiągnięcia te tym są znaczniejsze, że autor poszkapił rolom kobiecym psychologii, która znacznie obficiej a stronniczo obdarzył role męskie.

Sprawne i swobodne wykonanie cechowało rolę Dyrektora Daciaka (B. Loedl), oraz inżyniera Teklińskiego (E. Dobrzański). Scenograf J. Kałucki wprowadził w obraz sceniczny plastyczne metafory i symbole. (…)

Tadeusz Kudliński, Tydzień teatralny, Dziennik Polski 1964, nr 229.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl