Jakie by nie były słabości literackie tej sztuki, i tak zasługuje ona na uwagę, a nawet w jakiś sposób staje się potrzebna odbiorcy – oraz teatrowi. Warto więc podkreślić sensowny wybór tego rodzaju pozycji scenicznej przez dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru im. H. Modrzejewskiej. Po pierwsze: sztuka polskiego autora. Po drugie: temat jak najbardziej współczesny. Po trzecie: problematyka wprawdzie bez wielkiego blasku odkrywczego, ale za to społecznie i obyczajowo ważka. (…) Pierwsze skrzypce w przedstawieniu grał Pijak Tadeusza Wesołowskiego: śmieszność trzymana na dramatycznej wodzy. Paradoksalna pozytywność postaci. Trudną rolę, tragicznie zdobywanej uczciwości – bez papierowych rozwiązań – udało się rozegrać Wojciechowi Ziętarskiemu. Z czwórki chuligańskiej najlepszy i najbardziej konsekwentny w charakterze okazał się Edward Dobrzański (Zezowaty), świetnie posługując się maską przywódcy i „ideologa”. (…) Skomplikowaną postać Fotografa-filozofa-ofiary faszystowskich obozów – z tragiczną ironią ukazał Jerzy Nowak. (…)

Jerzy Bober, Gorzka opowieść, Gazeta Krakowska 1964, nr 302.

Fotografie

Fotografie (9)

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl