Przedstawienie:
Biografia
Autor:
Max Frisch przedstawienia tego autora >
Reżyser:
Serge Nicoloff przedstawienia tego reżysera >
Scenografia:
Wojciech Krakowski przedstawienia tego scenografa >
Obsada:
Rejestrator: Jerzy Nowak przedstawienia >
Teściowa, Żona Henryka: Hanna Smólska przedstawienia >
Tomasz: Aleksander Fabisiak przedstawienia >
Antoinette: Ewa Ciepiela przedstawienia >
Pina, Helen: Margita Dukiet przedstawienia >
Hornacher: Edward Dobrzański przedstawienia >
Kurmann: Antoni Pszoniak przedstawienia >
Kapral : Michał Żarnecki przedstawienia >
Rektor: Bolesław Loedl przedstawienia >
Pielęgniarka: Iwona Swida przedstawienia >
Lekarz: Janusz Sykutera przedstawienia >
Ojciec: Roman Wroński przedstawienia >
Matka : Krystyna Brylińska przedstawienia >
Katrin, Żona Stahela: Hanna Wietrzny przedstawienia >
Teść, Pan, Osobnik z monoklem: Euzebiusz Luberadzki przedstawienia >
Pastor: Marian Słojkowski przedstawienia >
Uchodźca, Pan, Schneider : Ferdynand Wójcik przedstawienia >
Żona Uchodźcy: Halina Wojtacha przedstawienia >
Pani Hubalek: Melania Sadecka przedstawienia >
Krolevsky: Władysław Olszyn przedstawienia >
Baletnica: Elżbieta Fediuk przedstawienia >
Baletnica: Maja Wiśniewska przedstawienia >
Baletnica: Teresa Sawicka przedstawienia >
Kelner, Stahel : Aleksander Bednarz przedstawienia >
* rola dublowana
Opis:
(…) Role Kürmanna, który zyskał szansę powtarzania, nie odtwarzania epizodów swojego życia, jego żony i Rejestratora mogą stać się studyjnym niemal materiałem precyzji i kunsztu wykonawczego. Tę pierwszą prowadzi Antoni Pszoniak bogato różnicując nastroje osaczenia, w jakim znalazł się jego bohater. Jako Rejestrator Jerzy Nowak jest subtelnym przeciwnikiem i ostrym dyskutantem Kürmanna; bardzo szatańskim i podstępnym mierniczym dobra i zła na szalach ostatecznej sprawiedliwości, bo ta sztuka jest niczym innym przecież jak sądem ostatecznym, tyle że pozbawionym działania łaski. Ewa Ciepiela znakomicie rozegrała koncepcję reżyserską niewiernej żony (…). Dekoracje Wojciecha Krakowskiego nie pozbawione rozmachu, acz dla porządku zaznaczyć wypada, że dość obojętne wobec wewnętrznego, a nie tylko scenicznego planu sztuki (…).
Zygmunt Greń, Jesienny przegląd teatralny, Życie Literackie 1968, nr 44.
(…) Mamy więc sztukę z pogranicza literatury i teatru. Toteż na przedstawieniu „Biografii” czułem się właśnie, jak na próbie teatralnej, która jest sama w sobie ciekawym zjawiskiem, ale w końcu nie sztuką dramatyczną, ani nawet przedstawieniem. (…) Aktor tak interesujący, jak A. Pszoniak, mający na rozkładzie wiele ról wybitnych (niedawnego Fatnazego), grał tego Kürmanna z pełnym nakładem środków, wywołując wrażenie, że znajduje się na próbie w swoim teatrze i że rola mu – nie wychodzi. Grał więc bardzo żywo i naturalnie aktora grającego rolę Kürmanna. Wrażenie to powiększały interwencje w akcję Rejestratora, który (…) stał się w wykonaniu J. Nowaka reżyserem przy pulpicie, z egzemplarzem w ręku, reżyserem zresztą zainteresowanym żywo i życzliwym. Takie samo wrażenie wywołała Antoinette, grana przez E. Ciepielę; wrażenie aktorki na próbie, czasem nawet zniecierpliwionej nieustającymi poprawkami i wezwaniami „jeszcze raz”. Taki był też – jak się zdaje – zamysł reżysera (…).
Tadeusz Kudliński, Refleksje z krakowskich teatrów, Kierunki 1969, nr 2.