Cena

(…) W sztuce Müllera jest jedna wielka rola, a prócz niej trzy postaci dramatyczne. Tą rolą jest dziewięćdziesięcioletni nowojorski handlarz starymi meblami, Solomon. Charakterystyczny do karykatury, liryczny do sentymentalizmu, człowiek zniszczony przez życie i już bezsilny, który nagle wraca do interesów. (…) Solomon mógłby sam być na scenie: powinien sobą interesować. Tę rolę zagrał w Krakowie Jerzy Nowak – wyraźnie zbyt młody, z pewnym oporem przezwyciężający barierę wieku dzielącą go od bohatera. Ale tym bardziej trzeba powiedzieć, że zagrał znakomicie. Złożył postać z mnóstwa drobnych, charakterystycznych akcentów. Każdy z nich był wystudiowany, trafny i natychmiast wywołujący reakcję widowni. Być może, brakło mu tylko tej jedności wrażenia: śmieszny gest starca powoduje, że obserwatorowi uśmiech zamiera na ustach. Solomon Nowaka wywoływał śmiech. Był z komedii, powiedzmy nie dość lirycznej. Pozostała trójka aktorów dawała sztuce fabułę, najskromniejsze perypetie dramatyczne i cień kwestii moralnej. (…)

 

Zygmunt Greń, Aktorskie serio i buffo, Życie Literackie 1970, nr 24.