(…) Przedstawienie jest wyważone, jak rzadko. Przyzwyczailiśmy się już do logiki artystycznej, rządzącej spektaklami Jarockiego - a jednak ciągle na nowo budzi ona uznanie. Jarocki należy do tych reżyserów, których indywidualność nie przygniata aktora. Stawia on sobie za zadanie wyeksponowanie - zgodnie z koncepcją całości - cech indywidualnych odtwórcy, pokazanie jego osobowości, nałożonej na charakterologię odtwarzanej postaci. Z drugiej strony, nie pozwala wykonawcom na indywidualistyczne gierki, wymaga od nich dyscypliny. I to chyba decyduje o "przeźroczystości" jego działalności reżyserskiej, klarowności artystycznych koncepcji.

Ciężar przedstawienia spoczywa głównie na czterech postaciach: Jenny - Ewy Lassek, Ryszardzie - Marka Walczewskiego, Jacku - Jana Nowickiego i Pani Toothe - Mirosławy Dubrawskiej. Najbardziej podobała mi się gra Walczewskiego i Dubrawskiej. Ryszard, ze swoim miotaniem się, bezradnością, stopniowym uleganiem złu jest sylwetką pełnokrwistą, bardzo złożoną psychologicznie. Dubrawska tylko dwa razy pokazuje się na scenie, co prawda w momentach decydujących - ale jej zimne wyrachowanie, kupiecka trzeźwość i bezwzględność robią duże wrażenie. Ewa Lassek odtwarza kobietę z gruntu uczciwą i kochającą, która jednak ulega trybowi postępowania i myślenia, narzuconemu jej przez środowisko. Jack Nowickiego, bogaty malarz-ekscentryk, to uroczy i tragiczny zarazem bon-vivant, co już zrezygnował z poszukiwania celu życia, choć zachował wrażliwość i autokrytycyzm. (…)

Jan Pieszczachowicz, Wszystko o "amerykanizmie", Echo Krakowa 1970, nr 132.

(…)"Wszystko w ogrodzie" wyreżyserował Jerzy Jarocki w różowej, oleodrukowej, jak z amerykańskiego ilustrowanego magazynu, scenografii Skarżyńskich. Podmiejski domek średniozamożnej rodziny; pensja inżyniera chemika starcza zaledwie na spłacanie rat i bardzo skromne życie. Więc pani domu chciałaby także zarabiać - i to jej się przy pomocy pewnej Angielki udaje. Ale mąż niezadowolony. Nie ma co ukrywać, pani domu dorabia w domu, jak to się mówi, nieprywatnym. (…)

(…) przedstawienie zostało przez Jarockiego wytrzymane aktorsko. Ewa Lassek w roli żony subtelnie zagrała jej poddanie się koniecznościom życiowym. Marek Walczewski (mąż)... - nie chciało się wierzyć, że jego rozpacz jest serio, aktor nie dawał zresztą ku temu powodu żartobliwie przerysowując sytuacje. Jako owa dama-Angielka wystąpiła z gracją, w piękny sposób pomieszaną z cynizmem a nawet okrucieństwem (…) Mirosława Dubrawska. (…)

Zygmunt Greń, Aktorskie serio i buffo, Życie Literackie 1970, nr 24.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl