Mirandolina

Autor: Carlo Goldoni przedstawienia tego autora >

Reżyser: Irena Babel przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Stopka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Mirandolina: Halina Kuźniakówna przedstawienia >

Kawaler di Ripafratta: Stefan Rydel przedstawienia >

Markiz di Forlipopoli : Eugeniusz Stolarski przedstawienia >

Hrabia d' Albafiorita*: Stanisław Malatyński przedstawienia >

Hrabia d' Albafiorita *: Tadeusz Przystawski przedstawienia >

Hortensja: Bronisława Gerson-Dobrowolska przedstawienia >

Dejanira : Irena Żuromska przedstawienia >

Fabrycjusz: Marian Cebulski przedstawienia >

Służący Kawalera: Jerzy Fitio przedstawienia >

Włóczęga: Julian Jabczyński przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

(...)Dobrze się stało, że reżyser przedstawienia Irena Babel, prezentując na scenie ,,Mirandolinę” Carlo Goldoniego pozwoliła aktorom w całym tego słowa znaczeniu wygrać się, czyli udawać i bawić się razem z publicznością, wyłuskując z tekstu wszystkie możliwości żartu, dowcipnych sytuacji i pociesznych gestów. Polowanie Służącego na muchy, patelnia jako podręczne zwierciadło, nogi włóczęgi ,,grające” na półpięterku, zręcznie pomyślana defilada pożegnalna i wiele ciekawych pomysłów złożyły się na wydobytą udatnie przez reżysera atmosferę goldoniowskiej komedii, pełnej humoru, temperamentu i błazenad. [...]Z improwizacji, plebejskich igrów, ze schlebiania gustowi tłumów komedia wyemancypował się do rzędu gatunku sztuki o coraz to precyzyjniejszych formach. Lecz piętno prawdziwej komedii dell’arte przetrwało w nich jeszcze całe lata. I. Babel wydobyła z ,,Mirandoliny” właśnie ten smak i urok pogranicza dwóch stylów, wzajemnego przenikania – tradycji i rozwoju formy, nie unikając żadnej sposobności do zabawy i komicznych układów sytuacyjnych. Świetnym dopełnieniem zamierzeń reżyserskich jest dekoracja Andrzeja Stopki przełamująca dotychczasowy szablon inscenizacji Goldoniego w  konwencji teatralnej XVIII  wieku z całą jego rekwizytornią: kolumnami, kotarami, stylowymi meblami i dworskimi kostiumami. Poetycki realizm Stopki śmiało zestawił klasyczny pejzaż włoski z wieńcami cebuli, drabinkę z sianem obok kameralnej sadzawki.  A kostiumy? Stopka daje każdemu kostiumowi tyle życia, tak  potrafi zespolić z tłem i konstrukcją malarską dekoracji, że staje się on obok aktora i tekstu prawdziwym sądem o epoce i charakterystyce postaci.[...]

Tadeusz Kwiatkowski, ,,Mirandolina” w krakowskim Starym Teatrze, Dziennik Polski Od A do Z 09-10.12.1951.