Przedstawienie:

Białe ogrody

Autor: Bohdan Urbankowski przedstawienia tego autora >

Reżyser: Romana Próchnicka przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Bolesław Greczyński przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Karol Delescluze: Jerzy Stuhr przedstawienia >

Komunard Ryży: Edward Wnuk przedstawienia >

Kpt. Veuillant: Stefan Szramel przedstawienia >

Raoult Rigault: Mieczysław Grąbka przedstawienia >

Panna Agar: Hanna Smólska przedstawienia >

Ksiądz Lagarde: Rajmund Jarosz przedstawienia >

Bronisław Wołowski : Aleksander Fabisiak przedstawienia >

Lissagaray: Zygmunt Józefczak przedstawienia >

Dymitriewa: Margita Dukiet przedstawienia >

Gen. Jarosław Dąbrowski: Jerzy Trela przedstawienia >

Lalkarz : Andrzej Buszewicz przedstawienia >

Komunard Chienne: Leszek Piskorz przedstawienia >

Oficer Gwardii Narodowej: Zdzisław Zazula przedstawienia >

Gen. Walery Wróblewski: Leszek Świgoń przedstawienia >

Juliusz Valles: Juliusz Grabowski przedstawienia >

Feliks Pyat: Bolesław Smela przedstawienia >

Aleksander Wołowski: Jerzy Fedorowicz przedstawienia >

Gen. Czarnomski: Stanisław Gronkowski przedstawienia >

Lavure: Adam Romanowski przedstawienia >

Daniel: Ferdynand Wójcik przedstawienia >

Pelagia Dąbrowska: Barbara Bosak przedstawienia >

Teofil Dąbrowski: Bogusław Linda przedstawienia >

Arcybiskup Darboy: Roman Stankiewicz przedstawienia >

Żołnierz Wersalu I : Euzebiusz Luberadzki przedstawienia >

Żołnierz Wersalu II: Bolesław Nowak przedstawienia >

Oficer Wersalu: Janusz Sykutera przedstawienia >

* rola dublowana

Panie z parasolkami - Balet Form Nowoczesnych AGH

Żołnierze Gwardii Narodowej - ***

Luiza Michel - ***

Pluton egzekucyjny - ***

Opis:

 

(…) Przedstawienie w Starym Teatrze wyreżyserowała Romana Próchnicka, podejmując marionetkowe propozycje autora. Scenę ostatnia, gdy wersalczycy rozstrzeliwują ostatniego z przywódców Komuny Urbankowski zaprojektował nadrealistycznie, na tle teatrzyku marionetek i bieli, śmiertelnej zapewne, ogrodu Tuileries. Reżyserka to rozwinęła. Całe przedstawienie, od pierwszej chwili, otuliła bielą scenografii i marionetkowym, trupim baletem. W pierwszej scenie baletowo ginie Dąbrowski, reszta jest jego przedśmiertnym majakiem, przypomnieniem. Zamysł swój Próchnicka przeprowadziła z żelazna dyscypliną i znakomitą precyzją, co przynosi jej chlubę. Inna sprawa, że ten nadrealizm snu co chwilę przypominany, nuży w pewnym momencie swą patetycznością i egzaltacją, nie tylko kontrastuje, co mogłoby być usprawiedliwione, lecz także odrywa od rachunków społecznych i moralnych, dość chłodno prowadzonych przez autora i bohaterów. Ale domyślam się dlaczego reżyserka tak postąpiła. Poetyka nadrealnego majaczenia usprawiedliwia po trosze to, co kiedy indziej brzmiałoby nadto demagogicznie, mianowicie polonofilizm zaszczepiony Komunie Paryskiej. Reżyserka bohatersko przyjmuje więc na siebie rozdrażnienie widza, pozwalając ujść cało autorowi.
Z aktorów wymienić należy jeszcze Jerzego Trelę (Dąbrowski), Jerzego Stuhra (Delescluze), Romana Stankiewicza (Darboy) (…)
Zygmunt Greń, Śmiertelny balet, Życie Literackie 1976, nr 2.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011