Człowiek rejestrujący bieg swoich nocnych myśli, kobieta siedząca samotnie przed niebieskim ekranem komputera, aby wylać z siebie coś – no właśnie – co? Lęki? Pretensje? Pragnienia? Frustracje? Nadzieje? Nie interesuje nas obyczajowy eksces takich wynurzeń, ani ich ekshibicjonizm. Nie szukamy też w nich historii, fabuły. Ciekawi nas, jakimi drogami, dokąd biegnie ludzka myśl, nieskrępowana konwencjami, powstająca w ciszy, niedbająca o reakcję rozmówcy, tylko pośrednio skierowana do świata, wyrzucana gdzieś w anonimowy kosmos sieci. Jak się ona wykoślawia, w jak „odklejone”, perwersyjne, ironiczne, absurdalne popada rejony.

Nasza bohaterka to trochę Bridget Jones – tak bardzo powszechny model przerażonej swoim łaknieniem i swoją tuszą ofiary współczesnej mody czy jedynego obowiązującego stylu, jaki narzuciły nam media. Będąc osobą świadomą i inteligentną, doskonale zna mechanizmy, które czynią z kobiety idealny target wszelkich działań marketingowych, wie, na jak prostych opierają się one zasadach (sprzedaż za wszelką cenę), a mimo to instynktownie im ulega. Chcielibyśmy się jej przyjrzeć z lotu ptaka, z kosmosu, bez oceniania, bez interpretowania, bez narzucania jednoznacznej emocjonalnej barwy. Ale z czułością, delikatnie, ostrożnie.

Naszą patronką jest Madame de Sevigné, która kilkaset lat temu pisała swój wieloletni, bardzo osobisty, również bardzo samotniczy blog. W końcu to też znakomity portret epoki. Naszej epoki.

(Jacek Poniedziałek, autor bloga www.barbarella.blog.pl)

MYDZIECISIECI

scenariusz na podstawie bloga www.mydziecisieci.blog.pl: Dorota Masłowska

reżyseria: Szymon Kaczmarek

występuje: Adam Nawojczyk

Kim jest Alinka, autorka blogu „mydziecisieci”? Czy jedną z tych wulgarnych, opalonych, przepadających za tapetami na komórki reprezentantek pokolenia xxy? Wysmukłym chłopcem z asymetryczną grzywką i szczupłymi stopami obutymi w białe pepegi, słuchającym niezależnej muzyki? Podającym się za nią pedofilem czy postlacanowską feministką dyszącą jeszcze po brawurowym napadzie na HnM? Nie, jest po prostu 17-letnią dziewczyną z Gryfina, dowcipnie komentującą otaczającą nas rzeczywistość i brutalnie obnażającą jej rozliczne paradoksy.

Każde zdarzenie z jej pełnego zdarzeń życia, czy jest to gwałt na Arabie czy bójka z panią od informy, stanowi jedynie pretekst dla błyskotliwych refleksji nad współczesnością, a otchłanność ich i nietuzinkowość pozbawiają komórki mózgowe czytelnika przypisywanej im przez niektórych szarości.

(Dorota Masłowska, autorka bloga www.mydziecisieci.blog.pl)

FORMA PRZETRWALNIKOWA

scenariusz na podstawie bloga www.formaprzetrwalnikowa.blox.pl: Szymon Wróblewski

reżyseria: Radosław Rychcik

występuje: Katarzyna Krzanowska

Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej do pracy na Zachodzie wyjechało około dwóch milionów obywateli. Blog „formaprzetrwalnikowa” opowiada historię studentki medycyny, która w czasie praktyk w polskim szpitalu nie może znaleźć dla siebie miejsca w panujących tam układach. Postanawia przenieść się razem z chłopakiem do Wielkiej Brytanii, aby pracować w lepszych warunkach. Jednak nowe miejsce, zmiana języka i obca kultura powodują potrzebę odpowiedzenia sobie na podstawowe pytania. Poszukując szczęścia i godności pracy, bohaterka staje przed wyzwaniem określenia samej siebie i swojego zachowania.

Tekst to analiza sytuacji zadomawiania się w nowym środowisku, która staje się podróżą w czasie i odkrywaniem własnej tożsamości. To także próba odpowiedzi na pytanie jak wiele można poświęcić w drodze do osiągnięcia permanentnego stanu szczęścia, wyższych standardów i lepszych rozwiązań, którą funduje nam ponowoczesna rzeczywistość XXI wieku.

(Szymon Wróblewski, autor bloga www.formaprzetrwalnikowa.blox.pl)

PRASA O SPEKTAKLU

Fotografie

Fotografie (15)