Pochwała głupoty

Autor: Erazm z Rotterdamu przedstawienia tego autora >

Reżyser: Piotr Skrzynecki przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Krystyna Zachwatowicz przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Postać: Marta Stebnicka przedstawienia >

Opis:

Stebnicka niszczy iluzję teatru, uprawia ciągłe wycieczki w kierunku głupoty naszych czasów; to rozwija jakiś, prostujący moralno – polityczny kręgosłup, transparent, to odsłania okno uwalane farbą, na którym widnieje wielce symptomatyczny napis: REMONT, to rozprawia o głupocie władców (władców w ogóle – oczywiście). No i dobrze, bo teatr jest w sumie sztuką ulotną i tej ulotności powinien dawać świadectwo. To łamanie iluzji stało się warunkiem, dzięki któremu monodram, zwłaszcza w pierwszej części nie nużył. Trochę gorzej było pod koniec przedstawienia, gdyż powoli wyczerpywały się środki aktorskiego wyrazu, służące rozweselaniu. A mimo to Stebnicka oparła się schematyzmowi, co jest zasługą bogatego zasobu środków technicznych, którymi ta aktorka dysponuje. Trud Stebnickiej był niemały – zważywszy, że spektakl ten wywodzi się jakby z konwencji teatru ubogiego: brak muzyki, brak dekoracji, widownia i scena zlewa się w jedno. Pozostaje aktor i rekwizyt; to wystarcza, by istniał teatr, jeśli tylko w należyty sposób funkcjonuje. W związku z tym - można mieć zastrzeżenia do krępującego ruchy aktorki i nieużytecznego w spektaklu kostiumu. Określał on co prawda Głupotę we wszystkich jej atrybutach (takie różne fatałachy, sprzączki, sznureczki, podwiązki), ale ten zewnętrzny rys znaczący ubioru nie sprawdził się w swej funkcji w przedstawieniu.