(…) Spektakl Próchnickiej wykazuje jeszcze jedną zalet: ma kadencję zwyżkującą – im bliżej finału – ponieważ reżyserka konsekwentnie, bez naruszenia intencji autorskich „uspokoiła” część ekspozycyjną, natomiast przyspieszyła i zdynamizowała część drugą, dzięki czemu tragikomiczna puenta była istotnie kulminacyjnym punktem widowiska. Te rozwiązania inscenizacji znalazły zresztą oparcie w kreacjach aktorskich.(…)

Jerzy Bober, Gra z gruczołem, Gazeta Krakowska 1985, nr 46.

(…) Krakowskie przedstawienie może zachwycać mistrzowską wizualnie i funkcjonalnie scenografią Lidii Minticz i Jerzego Skarżyńskiego, znakomicie służąca wyeksponowaniu wszystkich niesamowitości i śmieszności scenicznej akcji. Może zachwycać przede wszystkim kilkoma znakomitymi kreacjami. Edward Lubaszenko wciąż potwierdza i umacnia swoją aktorską siłę i precyzję. Jego Wahazar nosi wszystkie cechy potężnej kreatury; to groźnej, to spłaszczonej do nicości, stąpającej boso, w habicie zwyciężonego, tak pokornie i śmiesznie, że aż wzrusza. (…)

Andrzeja Kozaka ogląda się na scenie zawsze z ogromną, odnawiającą się satysfakcją i estetyczna radością. (…) Jerzy Święch jako lekarz Rypmann, budzący strach otoczenia i będący przedmiotem autorskiej kpiny, świetnie posługuje się swoją sylwetką i głosem, aby uwydatnić całe tragiczne błazeństwo pseudonaukowego wtajemniczenia pozostającego na usługach politycznej dyktatury.

Krzysztof Globisz pokazał się w zupełnie nowej roli (kat Morbidetto) – nie walczącego młodego żywiołu, lecz w roli wymuskanej, elegancko wymodelowanej kanalii (…). Obecność Anny Dymnej na scenie przyciąga wzrok nie tylko ze względu na jej urodę, ale także w nadziei, że nie będzie to obecność teatralnie obojętna. (…)

Kazimierz Kania, Witkacy w Starym Teatrze, Kierunki 1985, nr 8.

(…) Lidia Minticz i Jerzy Skarżyński, odpowiedzialni za scenografię Gyubala Wahazara w krakowskim Starym teatrze, zabudowują scenę z dwu stron wysokimi, ustawionymi w zbieżnej perspektywie ścianami. Mają one kolor i fakturę kamienia. (…) Scenografia Skarżyńskich do krakowskiego przedstawienia dowodzi, żer potraktowali oni autora poważnie, to znaczy odwołując się do wiedzy jaką na jego temat dysponujemy dziś. (…) Skarżyńscy budując na scenie kamienny świat i pokazując społeczeństwo zamknięte w podziemnym schronie wyraźnie odwołują się do katastrofizmu Witkacego. (…)

Elżbieta Baniewicz, Trudno znaleźć receptę, Teatr 1985, nr 6.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl