Opera mleczana

Autor: Stanisław Radwan przedstawienia tego autora >

Reżyser: Mikołaj Grabowski przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Barbara Hanicka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Alt: Ewa Kaim przedstawienia >

Bas: Jakub Przebindowski przedstawienia >

Tenor: Zbigniew W. Kaleta przedstawienia >

Sopran: Anna Radwan-Gancarczyk przedstawienia >

głos: Iwona Bielska przedstawienia >

głos: Anna Dymna przedstawienia >

głos: Ewa Kolasińska przedstawienia >

głos: Dorota Segda przedstawienia >

głos: Jan Frycz przedstawienia >

głos: Krzysztof Globisz przedstawienia >

głos: Jan Nowicki przedstawienia >

głos: Jan Peszek przedstawienia >

głos: Jerzy Trela przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

Nie ma wątpliwości: "Opera mleczana" to dawno wyczekiwane wydarzenie w Starym Teatrze! Z pomocą Andrzeja Mleczki Mikołaj Grabowski powrócił do wielkiej reżyserskiej formy.
Na początku był genialny pomysł Stanisława Radwana: napisać narodową operę buffo w oparciu o libretto spisane z dymków na rysunkach Andrzeja Mleczki. Kompozytor Starego Teatru założył, że ich bohaterowie nie mówią, ale śpiewają melodie dziwnie znajome - strawestowane arie operowe, knajpiane szlagiery. Radwan usłyszał muzykę, jaka rozbrzmiewa w tle pośpiesznych biało-czarnych kadrów, uwieczniających schematy polskiego myślenia. Ze spotkania schematu z drugim schematem bardzo rzadko rodzi się świeżość. Chyba że zajmie się nimi Mikołaj Grabowski.(…)

Aktorzy Starego Teatru wygłupiają się i moralizują równocześnie. Dosadność i przewrotność, którą nakazał im Grabowski, kłóci się z ich dotychczasowym teatralnym wizerunkiem, pozwala na ironiczny dystans, zabawę konwencją, testowanie aktorstwa zainspirowanego minami i pozami rysunkowych postaci. Ewa Kaim zmienia się w żabę, Jakub Przebindowski kopie wypchanego kota, Zbigniew Kaleta przez pięć minut podrywa kobiety na konwulsje alkoholowe, Anna Radwan proponuje wybranemu widzowi szybki numerek za kulisami. Aktorzy "Opery" umieją śmiać się z siebie, a na dodatek fenomenalnie śpiewają nawet najtrudniejsze Radwanowe partie.
Grabowski jest nie do podrobienia w budowaniu teatralnego śmiechu, we wzniecaniu bezczelnej parodii gatunkowej, umie ją dozować mądrze, bez przekraczania granic hucpy. Po prostu nokautuje wysokie - niskim, głupie - mądrym, wprost powiedziane - aluzyjnym. Fikać i błaznować trzeba do samego końca. A nawet dłużej.(…).

Łukasz Drewniak, Pejzażysta robaczywych dusz, Tygodnik Powszechny 2000, nr 14.

 

(…) Pomysł był, trzeba przyznać, zgoła niecodzienny. Napisać spektakl i to w operowej formie do satyrycznych rysunków, które zna doskonale cała Polska. Sprawcami tego zamieszania byli znakomity kompozytor Stanisław Radwan, a przede wszystkim Andrzej Mleczko. Właśnie na historiach przez niego narysowanych opiera się libretto widowiska. Bowiem "Opera mleczana" jest najprawdziwszą operą. Aktorki - Ewa Kaim i Anna Radwan - śpiewają altem i sopranem, a ich sceniczni partnerzy - Zbigniew W. Kaleta oraz Jakub Przebindowski - tenorem i basem. W przedstawieniu nie ma jednak operowego zadęcia. Autorom udało się przełożyć humor rysunków Mleczki na język teatru. Muzyka Radwana to ukłon dla tych, którzy pamiętają najlepsze czasy polskiego kabaretu, przede wszystkim Piwnicy Pod Baranami. Żartobliwe pieśni i kantaty z "Opery..." utrzymane są właśnie w specyficznym, piwnicznym klimacie.(…).

Jacek Wakar, Śmiech zamiast rechotu, Tele Tydzień 2005, nr 1.

 

 

 

 

Nagrody:
 - Stanisław Radwan – nagroda za muzykę podczas IX Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
- Anna Radwan-Gancarczyk – wyróżnienie aktorskie podczas IX Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.