[…] Jan Korwin-Kochanowski, autor scenariusza, reżyser i odtwórca jednej z głównych ról, zrobił rzecz osobliwą. Z pięknych tekstów Mickiewicza i Puszkina, powyrywanych z żywej tkanki całości, zmontował jakąś dziwną hybrydę, (…) Nie bardzo wiadomo, o czym rzecz: czy o manifestującej się woli wolności dwu wielkich twórców (Mickiewicza i Puszkina), którzy nie mogą pokonać (nawet duchowo) despotyzmu carów, czy o odmienności pojmowania przez nich sztuki, historii, narodu, władzy politycznej, koncepcji życia?

Po scenie błąkają się dwie grupki aktorów: jedna „symuluje” – jakby to nazwał Jan Kott – Polaków-zesłańców, druga – Rosjan-oprawców. Wygłaszają do siebie, a raczej obok siebie, kwestie (…). Są sceny przesłuchań przez policję – ale także nic z nich nie wynika. Przedstawienie nie ma jednolitej formy. Pewne jego partie są bliskie teatrowi rapsodycznemu (przewaga struktur narracyjnych, statyczność obrazu), inne naśladują teatr dramatyczny, a jeszcze inne – muzyczny (długa sekwencja śpiewów cerkiewnych) (…).

BM, Teatrze, zawstydź się, Tygodnik Powszechny 1990, nr 4.

Fotografie

Fotografie (5)

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl