(...) Wystawić Zdradę to potrafić dopuścić do głosu niewypowiedziane. Potrafił to zrobić reżyser demonicznego Bunga 622 i Kochanków piekła Marek Fedor. W utrzymanej w beżowej tonacji oszczędnej scenografii Małgorzaty Szczęśniak wywołał proste, znaczące wszystko i nic epizody.

Marek Mikos, Po kłębku do nitki?, Gazeta Wyborcza 1993, nr 262.

(...) Fedor wyreżyserował Zdradę tak, jakby przed chwilą wyszedł z kamieniołomów. Ciężko, bez wyczucia i bez niezbędnej lekkości. W efekcie delikatny przecież świat Pintera okazał się nieznośnie wręcz sztuczny, nieprawdziwy i udany. Tkwił w nim jakiś fałsz, jakaś zasadnicza skaza, która pozostawiała widza zupełnie obojętnym.

Paweł Głowacki, Pospolite ruszenie podtekstów, Tygodnik Powszechny 1993, nr 47.

(...) W inscenizacji krakowskiej dramat Pintera jest dramatem języka jako narzędzia odsłonięcia stanów emocjonalnych i prawdy o zdarzeniach. Język nie wyrazi jednak wielu sygnałów rzeczywistości. Język jest narzędziem służącym do zabijania czasu w świecie, w którym to, że się zdradziło, nie jest ani wielkim, ani małym problemem. Świat bowiem składa się z atomów samotności, wirujących w bezmiarze słów. Tak zdają się uwidaczniać dramat naszego świata znakomici i świetni warsztatowo aktorzy.

Włodzimierz Szturc, "Zdrada" Pintera w Starym Teatrze, Teatr 1994, nr 1.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl