Listy miłosne

(...) "Listy miłosne" są sztuką świetnie napisaną, bo ich autor, co podkreślono w programie - posiada "umiejętność mówienia rzeczy ważnych na kanwie błahych zdarzeń." Na małej scenie Starego Teatru przy ul. Sławkowskiej znalazła ona bardzo dobre warunki do pełnego zaistnienia. Jest nastrój podtrzymywany świetną muzyką Andrzeja Zaryckiego i scenografia (obrazy!) Marka Mikulskiego. Spektakl ma właściwe tempo (trwa 75 minut) i dzięki Włodzimierzowi Nurkowskiemu - wiele dobrych reżyserskich pomysłów. A przede wszystkim gra w nim dwójka znakomitych aktorów z wielkim wyczuciem odtwarzających zróżnicowane postacie bohaterów: rozedrgana wewnętrznie i niezwykle wrażliwa Dorota Pomykała oraz opanowany i konwencjonalny Edward Linde-Lubaszenko. (...)

 

Grzegorz Koniarz, "Listy miłosne" Pomykały i Lubaszenki, Echo Krakowa 1994, nr 100.

 

(...) Scena przy Sławkowskiej ma swój specyficzny klimat. Nie otynkowane, zimne ściany narzucają charakter wnętrza. Dlatego scenograf Marek Mikulski akcję amerykańskiej sztuki umieścił w ciemnej piwnicy, do której schodzi bohater w poszukiwaniu okruchów przeszłości.

(...) Dwie tak różne osobliwości, przyciągające się i odpychające zarazem. Aktorzy świetnie rozumieją tę dwoistość postaci.

 

Madalena Huzarska-Szumiec, Trudna sztuka wyciskania łez, Czas Krakowski 1994, nr 123.

 

(...) Przedstawienie staje się nie tylko zabawną i wzruszającą historią wielkiego uczucia, ale także przenikliwą analizą ludzkich zachowań uwikłanych w stereotypy życia społecznego.

 

MSZ, Do Starego Teatru, Gazeta Krakowska 2000, nr 111.