Wczoraj i przedwczoraj

Autor: Aleksander Maliszewski przedstawienia tego autora >

Reżyser: Jerzy Kaliszewski przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Tadeusz Kantor przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Wanda: Marta Stebnicka przedstawienia >

Inżynier: Euzebiusz Luberadzki przedstawienia >

Sobek: Mieczysław Jabłoński przedstawienia >

Władysław*: Czesław Łodyński przedstawienia >

Władysław*: Jerzy Fitio przedstawienia >

Antonio: Wiktor Sadecki przedstawienia >

Jan: Zygmunt Kęstowicz przedstawienia >

Matka: Jadwiga Żmijewska przedstawienia >

Ojciec: Tadeusz Burnatowicz przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

[...] Godzi się również tak interesujący pomysł jak dekoracja za oknem, która zmienia swój wygląd zależnie od okresu czasu na równi ze zmianą urządzenia pokoju. Ten szczegół wydawałoby się czysto plastyczny i ,,rekwizytowy” staje się ważnym elementem dramatycznym i treściowym zwłaszcza, że został scenograficznie przez Tadeusza Kantora rozwiązany trafnie, z realistycznym poczuciem proporcji i celowości przestrzennej. Aktorsko przedstawienie stało na ogół na bardzo dobrym i wyrównanym poziomie. Tadeusz Burnatowicz jako ojciec dał doskonale typową sylwetkę starego murarza. Jadwiga Żmijewska (matka) w całości realistyczna i prawdziwa. Z trzech ich doskonale dobranych fizycznie synów Zygmunt Kęstowicz potrafił nadać, nieco w tekście cierpiętniczo i melancholijnie narysowanemu Janowi – wdzięk i optymistyczny charakter pozwalający uwierzyć w jego przemianę, Wiktor Sadecki w miarę możności pozbawić komunistę Antoniego cech papierowej deklaratywności, a Czesław Łodyński stworzyć autentyczną postać wykolejeńca. Marta Stebnicka jako Wanda szczególnie przekonywująca w partiach lirycznych. Mieczysław Jabłoński (Sobek) może trochę za humorystycznie postawił swą rolę, czym osłabił groźną wymowę postaci. Euzebiusz Luberadzki jako inżynier i działacz partyjny nie całkiem przekonywujący. Ze szczególnym uznaniem należy podnieść pracę Jerzego Kaliszewskiego, który zadebiutował reżysersko tą sztuką w Krakowie i którego ogromną zasługą jest właściwe odczytanie tekst sztuki i nasycenie jej odpowiednią atmosferą, która nie gubiąc wymowy politycznej sztuki umiała ja oprawić w dyskretną poetycką aurę(...)

Cezary Leżeński, Wczoraj i przedwczoraj, Gazeta Krakowska  16.12.1950, nr 346.