Całkowicie realistyczna, prawie epicka opowieść o poczciwym wiedeńskim listonoszu, który miał szczęście i nieszczęście być kolegą szkolnym Hermana Goeringa, nie zawiera żadnych metafor ani nawet aluzji. Jej sens jest jasny i tendencja oczywista, a to, że podoba się naszej publiczności, zawdzięcza przed wszystkim prawie sensacyjnemu tokowi akcji, „życiowej” i bliskiej naszym okupacyjnym wspomnieniom,

problematyce, uczciwości, z jaką pisarz przedstawił swoich bohaterów, i sporej dawce humoru. (…)

Reżyser (Jerzy Ronard Bujański) nie starał się „pogłębić” sztuki, może i słusznie mniemając, że tu nie ma co pogłębiać. I tak też zagrali ją aktorzy: solidnie, uczciwie i „życiowo”. Bohater sztuki, listonosz Fuks, w interpretacji Zbigniewa Filusa wzruszał akurat tyle, ile było trzeba, i chyba tylko jeden Leszek Herdegen w roli Porucznika Sandera wzbił się wysoko ponad solidną poprawność, cechującą całe przedstawienie. Przeszkadzały mi tylko emblematy, wywieszane przed każdym z wielu obrazów sztuki, na których daty, określające bardzo ściśle czas akcji, podano zupełnie niepotrzebnie w języku niemieckim.

Irena Kellner, Smoki i ludzie, Teatr 1961, nr 23.

Główną rolę grał Z. Filus z ujmującym ciepłem, żywotną energią i – gdzie należało – humorem. Stworzył postać typową i żywą, środkami dyskretnymi, nie ulegając łatwej pokusie przesady. Zdołał uprawdopodobnić nawet wyidealizowaną szlachetność Fuchsa, wcielając ją organicznie w sylwetkę.

Tadeusz Kudliński, Kolega Szwejka, Dziennik Polski 1961, nr 266.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl