Szaflarska zasłużyła na pełne uznanie, za tytułową rolę Roxy. Właściwy jej powab, temperamencik, wdzięk, pozwoliły jej na stworzenie uroczego enfant terrible o dobrych zresztą instynktach, tego nowoczesnego Kopciuszka, który rozwija nie byle jaki sprycik i filuterność dla zdobycia swojego – dość tępego zresztą – królewicza. (…)

Mierzejewski był nieco stereotypowym, amerykańskim papą - poczciwcem. Larys-Pawińska dała nam przewrażliwionej a tępej matki dobrą próbkę sztywnego humoru o tonie makabrycznym. Amanci obaj błyszczeli świetnym amerykańskim uzębieniem, świetnie skrojonymi frakami i salonowym wzięciem. Śmiałowski przy swej żywej bezpośredniości, połączonej z pilnym wypracowaniem – sięgnie może po laury amanta tak rzadkiego u nas i trudne „emploi”. Wszyscy błyszczeli bezbłędnym opanowaniem tekstu, żywą grą i pomysłowością sytuacji, co oczywiście trzeba zapisać na dobro reżyserki Severin – Zelwerowicz. Dekoracje Kosińskiego nie wniosły nic nowego.

Tadeusz Kudliński, Z teatrów krakowskich, Tygodnik Powszechny 1946, nr 4.

Fotografie

Fotografie (2)

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl