(...) Spektakl Starego teatru jest przede wszystkim komedią. Podkreśla to rozegranie wielu sekwencji i gra aktorów. Gdy rozpoczyna się przedstawienie, słychać wszystkich wykonawców głośno wzdychających "O Boże...". Kiedy ujrzymy całą przestrzeń gry, okaże się, że to Wicekról Piotra Skiby męczy się, nie mogąc włożyć ciasnego, paradnego trzewika. Podobnie w scenie spowiadania Dony Urracy przez brata Bartolomeo. Aldona Grochal przedrzeźnia sposób mówienia Leszka Piskorza, a cała scena ośmiesza cynicznego księdza.

Jacek Wakar, W stronę teatralności, Teatr 1995, nr 11.

(...) Aktorzy, którym przypada w udziale kreacja kilku postaci naraz w tym spektaklu, trochę się gubią przy poszczególnych rolach. Przebieranki, maski, sztuczki iluzoryczne, choć charakterystyczne dla hiszpańskiego teatru barokowego, idealnie pasuje do streszczenia trzech jednoaktówek pod płaszczykiem jednej historii. Troistość postaci idzie w parze z podwójną moralnością bohaterów, którzy potraktowani z dużą dozą humoru, momentami rozbawiają publiczność do łez.

Bożena Gierat-Bieroń, Czy mucha jest postna?, Czas Krakowski 1995, nr 140.

(...) Świat, którym rządzą namiętność i występek, a o wydaniu na tortury i śmierć decyduje kaprys jednej osoby, okazuje się niezwykle atrakcyjny teatralnie. Ogromna w tym zasługa aktorów mistrzowsko balansujących między wzniosłością a farsą, między wygrywaniem najwyższych emocji a ironicznym dystansem do postaci i przedstawionego świata. Rozbawiona publiczność kwituje brawami popisowe sceny komediowe. Przez ten wisielczy, maskujący grozę śmiech, zdaje się przebijać chichot zadowolonego z ludzkich postępków diabła. A może to tylko złudzenie?

Agnieszka Fryz-Więcek, Chichot zadowolonego diabła, Gazeta Krakowska 1995, nr 140.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl