[…] Inscenizacja Romana Zawistowskiego […] opiera się na niezawodnych efektach teatralnych. Nad impulsywną improwizację przekłada namysł i precyzyjne uporządkowanie biegu akcji […] Niezwykłe dla nas jest zmienianie natężenia światła w czasie trwania jednej sceny. W ten sposób ma być podkreślona zmiana nastroju. Nie da się zaprzeczyć, że wywołuje to nie tylko zadziwiające efekty, ale również przy ich pomocy istotnie potęguje się działanie niejednego dialogu, który jest cicho prowadzony lub ma rozstrzygające znaczenie. Scenografia Tadeusza Kantora posługuje się kotarami i prostymi, aluzyjnymi przystawkami. Jego barwne kostiumy mają podkład historyczny.

Heinz Kindermann, Romanica o Szopenie i Georg Sand, Österreichische Neues Tageszeitung 25.V.1956.

Recenzenci ,,Wiener Zeitung” i ,,Der Abend”nie szczędzą słów uznania dla sztuki Iwaszkiewicza:,, [...]Sztuka, której centralnymi postaciami są George Sand i Chopin, nie stająca się ani na chwilę biografią kompozytora czy zbiorem obrazków z jego życia. Sztuka napisana przez poetę, który kocha występujące w niej postaci nie będąc w nich zakochanym. Pozostając chłodnym wobec wielkości geniusza oświetla go tym goręcej blaskiem światowej sławy. Nigdy jeszcze nie ukazano Chopina i George Sand tak ludzkimi ( w dosłownym tego słowa znaczeniu) i równocześnie – tak wzniosłymi. Dlaczego własnie sztuka? Czyż nie jest to raczej tragikomedia? Czyż ta walka między znaną pisarką a sławnym na całym świecie kompozytorem nie sprowadza się w rezultacie do zwykłej walki pomiędzy kobietą a mężczyzną?...Mamy tu kawał rzetelnej obserwacji człowieka i rzetelnego teatru, za które, jako za próbkę polskiej dramaturgii, winniśmy być wdzięczni naszym gościom”[...] Recenzent ,,Wiener Zeitung” Edwin Rollet podkreśla jednolitość przedstawienia, pisząc m.in.: ,,Reżyser podporządkował spektakl bez reszty potędze geniuszu, reprezentowanego przez Chopina. Postać jego – pomimo że Chopin ukazuje się na scenie dopiero w połowie II aktu i zachowuje się nader powściągliwie – wydaje się być ciągle obecna i wpływać na zachowanie się otoczenia”[...]

Prasa wiedeńska o spektaklach Teatru Starego, Teatr, 1-15.07.1956, nr 13.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl