Kopciuszek

Autor: Joel Pommerat przedstawienia tego autora >

Scenografia: Anna Met przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

wróżka, młodziutki książę: Bartosz Bielenia przedstawienia >

macocha: Małgorzata Gałkowska przedstawienia >

ojciec, król: Zbigniew W. Kaleta przedstawienia >

młodziutka dziewczyna: Jaśmina Polak przedstawienia >

starsza siostra: Marta Ścisłowicz przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

„(…) Anna Smolar podejmuje tematy, o których rodzicom trudno rozmawiać z dziećmi, takie jak śmierć czy żałoba. Błyskotliwe rozwiązania sceniczne, balansowanie na granicy rzeczywistości a bajkowym światem za pomocą czarodziejskich sztuczek Wróżki (Bartosz Bielenia), dziwnych i niezrozumiałych sytuacji, jak rozbijanie się niewidocznych ptaków o ściany domu – zabiegi te z jednej strony mają zaciekawić i rozbawić dzieci, z drugiej, bawiąc się konwencjami i przestrzeniami sceny, pokazują im różne aspekty teatralności. (…)

W centrum zainteresowania twórców nie jest opowieść o miłości i zadośćuczynieniu za krzywdę Kosi. Skupiają się na pragnieniach, wyobrażeniach i oczekiwaniach wobec samego siebie, które mogą mieć niszczycielką moc. Dojrzewanie Kopciuszka w tym spektaklu to pogodzenie się ze śmiercią najbliższej osoby, umiejętność powiedzenia o tym na głos oraz wykształcenie w sobie umiejętności znalezienia kontaktu z drugim człowiekiem”.

 

 

 

Beata Kustra, „Gra z oryginałem”, Didaskalia. Gazeta Teatralna nr 139, czerwiec-sierpień 2017

 

 

„(…) Paradoksalnie, spektakl Anny Smolar nie jest smutny czy ponury – wręcz przeciwnie, raczej dziwimy się decyzjom Kosi, choć niewątpliwie szczerze ją lubimy i kibicujemy walce o samą siebie. Tym, co zdobywa serca widzów, dzieci i dorosłych, jest niewątpliwie naturalność Jaśminy Polak. W krakowskim Kopciuszku, co wydaje się równie istotne w dobie dzisiejszych ponowoczesnych bajek, Wróżka (brawurowy Bartosz Bielenia) pojawia się w cekinowym, nieco kampowym ubranku, nieco zmęczona już przez wieki graną rolą wybawczyni ubogich i szlachetnych dziewczynek. (…)

 

Naprawdę to niezwykle zabawne i wzruszające przedstawienie. Anna Smolar umiejętnie operuje różnymi konwencjami, prowadząc bohaterów od groteskowego przerysowania po realizm – niekiedy niezbędny do nawiązania kontaktu z młodą publicznością. Aktorzy z wdziękiem przechodzą z jednego tonu w drugi; świetnie też dogadują się z widzami. (…)

 

Olga Katafiasz, „Szczęście i siła”, Teatralny.pl, 7.04.2017

 

„(…) To zabawne przedstawienie mówi zarazem o trudnych sprawach. W końcu główną bohaterkę obsesja na punkcie zmarłej matki prowadzi do autoagresji, neurozy i poczucia winy. (…)

 

Nie chodzi tu tylko o żałobę po matce - to sztuka o wyobrażonych oczekiwaniach dorosłego świata, do których (nie tylko) młodzi ludzie starają się doskoczyć ze szkodą dla samych siebie. W końcu Kosia uczy się znajdowania wartości w relacjach z ludźmi, stawiania czoła trudnym faktom i świadomości, że na pewne pytania nie ma łatwej odpowiedzi. Słowem, dojrzewa. (…)

 

 

 

Wszystko tu działa tak, jak trzeba. Scenografia Anny Met zderza chłód designerskich ścian domu Macochy i gierkowski półkotapczan Kopciuszka, kostiumy zaś zręcznie sytuują spektakl między realistycznym "tu i teraz", kreskówkowym dowcipem a bajkowym bezczasem. Wreszcie, żywiołowa muzyka Natalii Fiedorczuk grana na żywo przez perkusistkę Dominikę Korzeniecką. (…)” 

 

 

Witold Mrozek, „Kopciuszek z butem w Księcia", Gazeta Wyborcza - Kraków nr 82 online, 03.04.2017