Pierwiastek minus jeden

Autor: Marian Hemar przedstawienia tego autora >

Reżyser: Agnieszka Mandat przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Magdalena Kut przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Felicja*: Ewa Kolasińska przedstawienia >

Felicja*: Agnieszka Mandat przedstawienia >

Obcy: Zbigniew Kosowski przedstawienia >

Krystyna: Matylda Paszczenko przedstawienia >

Tomasz: Jacek Romanowski przedstawienia >

Jerzy*: Krzysztof Stawowy przedstawienia >

Jerzy*: Artur Dziurman przedstawienia >

Danka*: Natalia Bielecka przedstawienia >

Danka*: Natalia Kaja Chmielewska przedstawienia >

Obcy II: Grzegorz Łukowski przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

"Sympatyczny Diabeł (Zbigniew Kosowski) niespodziewanie, chwiejnym krokiem marynarza nie stroniącego od gorzałki, w którego ciało wniknął, wychyla się  zza kanapy  i staje między skonsternowanymi małżonkami Jerzym (Krzysztof Stawowy/Artur Dziurman) i brzemienną Krystyną (Matylda Paszczenko). W pełnej napięcia chwili skrywana dotąd niechlubna prawda wreszcie wychodzi na jaw: za defraudację sporej sumy pieniędzy grozi Jerzemu więzienie. Zrozpaczony małżonek, na dodatek – przyszły ojciec w oczach przebiegłego czarta uchodzi za łatwy łup.  Czy rzeczywiście przyjmie ofertę pomocy i zaprzeda diabłu duszę?

Marian Hemar w okresie PRL-u był zakazany, skazany na „artystyczny niebyt”,[…]. Jest pamiętany przede wszystkim jako autor przedwojennych przebojów śpiewanych do dziś, jak np. „Kochać nie warto”, „Nikt tylko ty”, „Panna Mania gra na mandolinie” i wielu innych.

Myślę, że warto przypomnieć Hemara także jako autora dramatycznego, […]. Marian Hemar był jedną z osób, która potrafiła przygotować pożywkę dla refleksji w sposób lekki i przyjemny. To wartościowy posiłek dla ducha i umysłu, po którym nie trzeba zaszyć się w ciemnym kącie na parę dni, by go przetrawić w samotności.
Agnieszka Mandat

Nikt nie wie jak jest w piekle, jak wygląda ten diabeł, czy smoła bardzo gorąca, czy kotły przepełnione, ale może warto zastanowić się tak poważnie i na serio, zostawiając te mityczne bajki o kotle i widłach z tyłu, czym może być owo piekło. Przypuszczam, że dla każdej duszy jest czymś innym, bo każdy boi się czegoś zupełnie innego, a dręczona przecież ma być dusza, bo ciało spoczywa martwe pod ziemią (…). Ta dywagacja diabła o piekle jest solą tej sztuki  (…)".

(Monika Sobieraj, „Dziennik Teatralny Kraków”)