Żeglarz

Autor: Jerzy Szaniawski przedstawienia tego autora >

Reżyser: Włodzisław Ziembiński przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Stopka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Pan z komitetu: Józef Daniel przedstawienia >

Iza: Manuela Kiernik przedstawienia >

Felcia: Wanda Niedziałkowska przedstawienia >

Doktorowa: Antonina Klońska przedstawienia >

Paweł Schmidt: Lech Madaliński przedstawienia >

Admirał: Jan Norwid przedstawienia >

Rzeźbiarz: Bolesław Loedl przedstawienia >

Jan: Włodzisław Ziembiński przedstawienia >

Kapelmistrz: Adam Cyprian przedstawienia >

Stary marynarz: Jerzy Kordowski przedstawienia >

Rektor: Ludwik Ruszkowski przedstawienia >

Med: Celina Klimczakówna przedstawienia >

Wydawca*: Mieczysław Jabłoński przedstawienia >

Wydawca*: Roman Wroński przedstawienia >

Przewodniczący*: Włodzimierz Macherski przedstawienia >

Przewodniczący*: Alfred Szymański przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

Nie jest to legenda, ale uznaną prawdą, że sztuki Szaniawskiego są dobrym teatrem i muszą być doskonale grane. Obecne wznowienia  Żeglarza przygotowane jest sumiennie, grane z przekonaniem, chwilami w głównych partiach nawet wybornie. Inteligentna reżyseria Włodzisława Ziembińskiego bardzo szczęśliwie oczyściła ton gry od wszelkiej tak łatwej do zasugerowania ,,szaniawszczyzny”, którą jeszcze rozpylają pierwsze sceny, dała tej poetyckiej sztuce wyrazistość konkretu, rysowanego umiarkowanie, i dobrze zróżniczkowała kilka spotykających się światów. Pozwoliła też mówić niedomówieniom […] Kapitalną kreację stworzył Lech Madaliński, posługujący się bardzo opanowanymi a niesłychanie wyrazistymi środkami ekspresji. Jego oko i mięśnie twarzy mają wymowę szekspirowskich gestów. Głos cieniuje przekonywująco przeżycia o odruchy psychiczne.[…] Andrzej Stopka jako scenograf  jest poważnym odkryciem krakowskich teatrów. Jego dekoracje mają pomysłowość, efekty malarskie, a przede wszystkim architektoniczne i plastyczne. Są szczęśliwie związane z treścią i tonem widowiska [...]

Stanisław Witold Balicki, Legendy?- dobrze, ale o prawdzie!, Dziennik Polski 22.10.1946

 

[…]Reżyser p. Ziembiński wśród wielu luzów nie uniknął jednego niewybaczalnego: nie wydobywa wpływu, jaki na stosunek Nuta do legendy i pomnika ma motyw dzieci i ,,dzieci”. Kapitana Nuta ujmuje p. Madaliński niezgodnie z utworem, ale konsekwentnie, obdarza swego żeglarza skomplikowanym w treści uśmiechem, zagadkowym spojrzeniem i nie pozbawionymi ekspresji rzutami bark, ale niesłusznie każe mu pić wódkę tylko dla wódki, bez żadnego związku z dramatycznymi momentami jego wypowiedzi. Zwraca uwagę p. Szymański charakterem środków groteskowych. Poniżej dopuszczalnego poziomu biedzi się p. Klimczakówna. Wyimkowym traktowaniem wnętrz mógłby p. Stopka dać utworowi więcej, gdyby więcej dał mu reżyser.

Tadeusz Peiper, ,, Żeglarz” w Starym Teatrze, Odrodzenie 03.11. 1946