Dewaluacja Klary

Autor: Maria Jasnorzewska - Pawlikowska przedstawienia tego autora >

Reżyser: Włodzisław Ziembiński przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Józefa Piętkówna przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Pućka /PSD/: Kazimierz Witkiewicz przedstawienia >

Idalia: Pelagia Relewicz - Ziembińska przedstawienia >

Kazimierz: Włodzisław Ziembiński przedstawienia >

Roger: Karol Podgórski przedstawienia >

Feliks: Stanisław Jaworski przedstawienia >

Karabin: Adam Hanuszkiewicz przedstawienia >

Kajak: Tadeusz Bartosik przedstawienia >

Uliniak: Stanisław Kossowski przedstawienia >

Eliza: Zofia Truszkowska przedstawienia >

Marysia: Wanda Niedziałkowska przedstawienia >

Kasia : Jadwiga Porębska przedstawienia >

Klara: Danuta Kwiatkowska przedstawienia >

Cezary: Stanisław Mroczkowski przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

[…] Grano tę komedię, z temperamentem, przy czym najwięcej żywości wniosła Ziembińska w charakterystycznej roli bezkrytycznej matki, punktująca wybornie cały humor i dowcip – oraz Hanuszkiewicz w żywiołowej postaci młodego poety i amanta, doskonale, łączący uczuciowość i miękkość z szorstkością i bezwzględnością tego nieprzeciętnego młodzieńca – pod bijący istotnym urokiem osobistym. Kwiatkowska w roli tytułowej  wykazała wiele wdzięku i pomysłowości, jedynie melodramatyczny ton aktu III-go wypadł nieco krzykliwie i zamazanie. Ogólnie staranny i wyrównany poziom wykonania,  oraz twórcza reżyseria Ziembińskiego – który dał nadto dobrą, dyskretną rolę ojca, modulującego zbytnie zachwyty i zapały swoich ,,panienek” – stworzyły przedstawienie pogodne i miłe [...]

Tadeusz Kudliński, Z teatrów krakowskich, Tygodnik Powszechny 25.05.1947

 

[...] Aktorzy czują się doskonale, bo nareszcie włożono im w usta ,,kwestie” zabawne, a nie przeciążone falsyfikatami mądrości i myślową naftaliną [...] Aktorsko to jedna z lepszych pozycji sezonu. Pelagia Relewicz-Ziembińska ujawniła się nam bardzo późno. Jej humor, jej inteligentny i czuły sposób prowadzenia dialogu, jej dyskretne wygrywanie międzysłowia (...) Włodzisław Ziembiński pokazał nową odmianę swego szerokiego talent; duety z żoną prowadził finezyjnie- już dawno nie słyszeliśmy w teatrze takich barw jak podczas przekomarzań tej pary. Młodego poetę Krabina grał Adam Hanuszkiewicz zazdrośnie ukrywany w epizodzikach aż do wiosny. Okazuje się, że mamy w Krakowie amantów z talentem, wdziękiem i dobrą dykcją, w wieku poniżej lat pięćdziesięciu [...] cały komplet pracował rzetelnie, bo ,,wiedział, kogo grał”, jakby można strawestować słowa pani Idalii z ostatniej sceny. Grał Marię Jasnorzewską, poetkę najwyższej klasy, poetkę, która nawet we wiotkim żarcie scenicznym o kilku nieudanych scenach objawia tę swoją klasę w całej pełni [...].

Artur Marya Swinarski, Dewaluacja Klary, Dziennik Polski 13.05. 1947