Niewiarowicz wyreżyserował rzecz słusznie na farsę, budując zręcznie przejścia od mdłej ekspozycji, przez dramatyczne spięcie, w niespodziankę buffo, w której zresztą nieco przesadził (żałobnicy, marsz żałobny w zakończeniu). Sam grał dobrze Piotra Grazię, znajdując swoisty rodzaj komizmu, szczególnie w scenach sytuacyjnie dwuznacznych. Gorzej było ze scenami miłosnymi, których ekspresywna namiętność przenosiła nas w epokę filmów z Polą Negri i Waldemarem Psylandrem. Podobnie należy ocenić grę żony Pawła, Lidii Korwin. Z pozostałych wyróżnić należy Macherskiego i Loedla. Elegancja tego wytwornego towarzystwa była nieco nierówna, a panie ubrane dość zwariowanie dzięki kierowniczce pracowni Asowskiej - co zresztą zgadzało się z ogólnym tonem żartobliwości. Publiczność bawiła się dobrze, zwłaszcza w akcie II – gim, najbardziej zwartym i zabawnym.

Tadeusz Kudliński, Z teatrów krakowskich, Tygodnik Powszechny 1947, nr 28.

Fotografie

Fotografie (10)

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl