Tomasz Mann

(…) Reżyser Krzysztof Orzechowski nie padł, na szczęście, przed tekstem Łukosza na kolana. Skróty, których dokonał, są artystycznie usprawiedliwione, bo narracji nadały wartkości. Utrafił również z obsadą. Rolę Tomasza Manna powierzył Jerzemu Święchowi (…). Ta rola, w sam raz na jego warunki, to reżyserski strzał w dziesiątkę. Kapryśnie nieznośna natura pisarza ujawnia się zwłaszcza w scenach z żoną Katią. Wykreowała ją Anna Dymna, zabawna w targach z mężem o losy poszczególnych postaci jego nowel i powieści, a wzruszająco prawdziwa w monologu-spowiedzi żony pogodzonej z tyranią wielkiej osobowości. Doskonale uzupełnia ową parę Zbigniew Kosowski w roli nawróconego konfidenta Franka. Inteligentne przeniesienie na scenę dramatu Łukosza nadało mu sensów nie do wychwycenia w druku. Kameralny spektakl oglądałem z prawdziwym zaciekawieniem (…)

 

Janusz R. Kowalczyk, Kuszenie pisarza, Rzeczpospolita 2001, nr 51.

 

(…) Jerzy Święch potrafi jednak tchnąć prawdę w banalnie naszkicowaną postać, jego bohater jest ironiczny i ciepły, wierzymy jego rozterkom, zagubieniu i rozpaczy. (…) Ciekawszą – ze względów dramaturgicznych – postacią jest ten trzeci, kierowca i fryzjer Frank. (…) To postać prawdziwa, zarówno w nijakości, jak i zaskakującej metamorfozie, której ulega.

 

Agnieszka Fryz-Więcek, Wielki i mały człowiek, Przekrój 1999, nr 18.