Fantom

[…] Spektakl krakowskiego teatru, bardzo kameralny, opiera się przede wszystkim na grze uczuć i nastrojów - relacje między bohaterami sztuki i ich splątane „wewnętrzne światy”, obawy i nerwice są tu najważniejsze. I na tym skupili się twórcy przedstawienia. Muzyka, cisza, światło mają za zadanie podkreślać to, co dzieje się w duszy i sercach bohaterów, oddają temperaturę ich uczuć. […] Statyczność akcji przeciwstawiona została dramatycznym napięciom między postaciami. Nie tylko słowa, ale także gesty mogą być tu znaczące. Role obsadzone zostały jednak przez doświadczonych krakowskich aktorów, którzy bez problemu poradzili sobie z psychologicznymi zawiłościami swoich bohaterów. Każdy z nich stworzył odmienną i wyrazistą postać, z łatwością przekonali nas, że oglądamy na scenie prawdziwych ludzi i ich prawdziwe problemy, stopniowo odkrywali kolejne warstwy, ukazują człowieczą kruchość i słabość.

Ten spektakl robi wrażenie. Utrzymany w jasnej, pastelowej tonacji opowiada o trudnych sprawach, pod maską zwyczajności stara się dotrzeć do głębi ludzkiej duszy. Czyni to w sposób niezwykle subtelny i chciałoby się rzec- estetyzujący. […]

Dorota Mrówka, Pod pastelową maską, Gazeta Wyborcza, Kraków 2001, nr 273.